Oncelikle herkese merhabalar.

Yıllardır okurum burayi ama uyelik hic aklıma gelmemişti. Duşunmekten işin icinden cikamadigim icin fikir almaya da ihtiyacim olduğu icin sırf bu konu icin uye olmak istedim. Ozellikle de evli bayanların fikirlerine ihtiyacim var.

Konuya gireyim, ben 26 yaşındayım ve 18 yaşımdan beri birlikte olduğum bir erkek arkadaşım var, o da benden 2 yaş buyuk. Arada ayrılık vs olmadı, ilk ve tek sevgilim. 18 yaş kafasıyla suanki kafa bir olmuyor bilirsiniz ki. O yaşlarda hep gelecek hayali kursak da asıl muhim olan şeyleri duşunmedik hic hep anı yaşadık. Taa ki okullarımız bitti askerlik iş guc her şey tamam e geriye bir tek evlenmek kalıyor. Bir de uzun sureli ilişki olunca etraftan da baskı cok oluyor neyi bekliyorsunuz diye..

Erkek arkadaşımla aramızda sevgi-saygi bağı var bu konuda sorun yok fakat aile meselesi cok ama cok kafamı kurcaliyor. Biz tavan tabana zıt ailelere sahibiz. Ama oyle boyle bir zıtlık değil siyahla beyaz gibi. Kısa ozetleyeyim; benim ailem cok acık goruşlu cok rahat demokrat denebilecek turden, misal hicbir giyimime olsun başka bir seyime olsun hic karisilmadi şu zamana kadar (hatta fazla rahatlar diyebilirim ) aileme ilk alkol denedigim zaman soylemiştim mesela boyle şeyler abartmaya kacmadigi surece bir sorun olmuyor.gibi gibi ornekleri coğaltabilirim..

Gelelim erkek arkadaşımın ailesine. Aşırı otesi muhafazakar bir ailesi var, erkek arkadaşıma kucukluğunden beri ben kapalı gelin istiyorum ona gore dermiş hep annesi. Sulale yemeklerinde bile erkekler kadınlar ayrı oturur. Siyasi goruşlerimiz tavan tabana zıt oraya girmiyorum bile. (Ki benim ailem her ortamda siyaset yapan insanlar değiller hatta hic yapmazlar. Sadece kendi aramizda, ama erkek arkadaşımin ailesi fanatikler. Futbol takımı tutar gibi her ortamda konuşuyorlarmis) ailesi beni en başından beri biliyor. Kapanmami istemişler o zamanlar kucuktum cok ciddiye almiyordum boyle seyleri halbuki ne buyuk hata aklım bir karış havadaymis diyorum gecmişi duşununce. Şuan boyle değil tabi erkek arkadaşım fikirlerimi cok net biliyor ve kimse icin boyle bir şey yapmayacagimi da. Buna cok tepkili olduğumu da. Kendisi de bana hak veriyor ben oyle bir şey istemiyorum diyor. Ama gel gelelim ki annesi aşırı aşırı baskın bir insan. Her dediğini bir şekilde yaptiriyor, yaptiramiyorsa eğer trip atıyor, kusuyor vs. Kapalılık vs bu konuları coktan aştık, kimse boyle bir şey isteyemez diyor. Ama şuan gundemimiz farklı. Annesi bizim alt katimizda oturun evlenince diyormuş.

(Şimdi burada bir kısa parantez acıp size biraz annesinden bahsetmek istiyorum. Temizlik obsesyonu olan,dediği olana kadar pes etmeyen, evlatlarını asla bir birey olarak gormeyen surekli hayatlarına mudahale eden, alıngan, surekli ilgi bekleyen biri. Erkek arkadasim evin tek oğlu bir de ablası var. Ablası iyi bir kız ondan yana bir sıkıntı yok. Annesi oğluna takık ama maalesef. Takık dediğim duşkun olmanın otesinde bir şey. Her an hep yanında olsun istiyor, hayatına her an mudahale halinde. Erkek arkadaşım annesine karşı pasif biraz. Bunları onunla konuştuğumda ilerde sıkıntı olmaz ben evlendiğimde karışmaz diyor. Ama bana hic oyle gelmiyor nedense. Daha nişanlı değiliz bir şey değiliz hicbir resmiyetimiz yok, annesi şimdiden bana karışmaya başladı gibi hissediyorum. Kuzenimin duğunu icin uzun yere kadar elbise giymiştim sadece kollarım acikti. Fotoğraf paylaşmıştım orada gormuş, cok acık elbise demiş. İnanın hic ama hic acık değildi ozellikle de kapalı aramıştım hatta. Her bayramını kandilini anneler gununu vs kutlarim hic aksatmam. Gecen kadir gecesinde yazmadigim icin bozulmuş erkek arkadaşıma soylemiş. O da kadir gecesi kandil değil ki vs diye gecistirmis. Biz şuan daha hic icli dişli değiliz hic bulusmalar vs yok resmiyet yok bir şey yok. Şimdiden ufak ufak bunlarin olması gelecek acısından beni cok korkutuyor. Ben cok serbest buyudum birinin bana karışma duşuncesi bile tuylerimi urpertiyor. Hadi esler birbiri hakkında kısmen soz hakkına sahiptir bunu anlarım ama bir 3.Kisinin bize mudahale etmesi duşuncesi beni mahvediyor. Şu zamana kadar erkek arkadaşımla kişisel hicbir problemimiz olmadı birbirimizi seviyoruz zaten boylesine bir sevgi olmasaydi bu kadar zitliga bile gerek yok kalsın diyip ayrılık yasardim muhtemelen. Ama biz birbirimizin cocukluguyuz. Sadece ailevi olarak değil kisisel olwrak da cok zıddız.

Ben eğlenmeyi seven neşeli pozitif biriyim erkek arkadaşım tam tersi ruhu 95 yaşında gibi. Cok konuşmaz eğlenmeyi bilmez pek, toplum icine girmeyi de sevmez. Bir evin icinde yasayip gitsek gıkı cikmaz. Ama bana olan sevgisinden eminim değer verdiğini hem hissettirir hem de dile getirir hic gocunmaz. Ne yapacağımı bilmiyorum kafam cok karisik herkes bizim evlenmek icin adım atmamizi bekliyor ama benim kafamda bin turlu tilki donuyor. Kendimi ne onsuz dusunebiliyorum ne de evlenmek icin hevesim kaldi. Bir yandan da dunyadaki en buyuk istegim evladımın olması.

Bir an gozumu karartıp evlen gitsin en buyuk hayaline kavuşmak icin cabala ailen olsun vs toz pembe duşunuyorum, bir yanım da sacmalama bu cok ciddi bir karar her şey icine sinmeden olur mu sonucta bir omur icin soz veriyorsun diyorum.... Cok uzun yazdım sanırım vakit ayırıp okuyan herkese teşekkur ederim..