Merhaba kızlar.. inanın cok psikolojim yıpranmış bir haldeyim. Yardımınıza fikirlerinize cok ihtiyacım var. Yaklaşık 4 yıldır duzenli bir ilişkim var. Ancak bizim problemimiz aile menşeiliydi. Sevgilimin ailesi Karadenizli benim ailem Doğulu. Beni doğulu olduğum icin istemiyorlar başından beri. Ancak sevgilim bana hep “bu hayatı ben yaşicam, benim fikrime saygı duymak zorundalar karşı cıkıcam onlara” deyip durdu bu kadar sure. Gel gelelim 20 gun evvel babasını kaybetti. Ve resmen o tanıdığım adam gitti yerine kalpsiz vicdansız biri geldi. Yanında olmak istediğim bu surecte beni hep itti. Bana gelme seni istemiyorum, bana babamı geri getiremezsin sonucta gelme tarzı cumleler kurdu. Acısına verdim cok ustunde durmadım. Ancak bana bir sure evvel “annem ne derse o, onu uzmicem” “bir sure bana arkadaş gibi yaklaş” tarzı cumleler kurmaya başladı. Ve bana hic sanki bir yabancıyım gibi davranıyor. Ama yanına gittiğimde aklında ne hikmetse cinselliğe ayıracak vakti ve enerjiyi buluyor. Yan yana her şey normal. Eve donduğumde ise her şeyden tiksinen hicbir şeye inanmayan hayattan umudu kesmiş bir adam goruyorum. Boyle bir durum yaşayan var mıdır? Dışarıdan nasıl gorunuyor? Siz nasıl tepki verirdiniz? Kafayı yemek uzereyim..