Merhaba herkese, halihazırda nişanlıyım ve bir takım sorunlar yaşıyorum. Nişanlımın annesiyle alakalı. Kendisi her şeye aşırı mudahale ediyor, mesela bir ara nişanlımla aynı evde yaşadık, o ara da bize "oğlum sen bizim evde kal ben kızımla diğer evde kalırım beraber yatarız" diyordu. Biz kabul etmedik tabi ama o an cok gerilmiştim gercekten. Mesela dışarı gezmeye cıktığımızda sık sık arıyordu. Biz yemeği dışarıda yiyecektik bizi arayıp yemek hazır hadi gelin falan diyordu. O ara sinirlerim bozulmuştu haliyle. Şu anda da nişanlımın kardeşi ile annesinin oturduğu bir ev var. Nişanlımın kardeşi başka şehire taşınacakmış. O evde de sadece kaynamam kalacak, bana da gecen gun dedi ki "benim niyetim sizi bu eve yerleştirmek, hem işe gelip gidersiniz ben yemek falan yaparım" dedi. Ve baya gerildim gercekten. Hani ben on yaşında cocuk muyum ben kendim yerleşirim birinin bizi yerleştirmesine mi ihtiyacımız var? Hem inşallah duğune doğru kendimiz evimizi eşyamızı beğenir alırız yani kaynanamın mudahil olması ne kadar doğru? Her şeyimize karışıyor. Bir de ben yaptığı yemekleri pek sevemiyorum benim damak tadıma uymuyor. Ayıp olmasın diye yemeye calışıyorum yani. Kendi evimde kendim yemeğimi de yaparım cocuk değilim ki. Bizi cocuk gibi goruyor ve o ne derse onu yapalım istiyor. Nişanlımla konuşmak istiyorum annesinin beraber yaşama gibi bir planı varsa kabul etmeyeceğimi soylemek istiyorum. En başından soylemek en iyisi. Ama onu kırmak veya kavga cıkartmak da istemiyorum. Sizce uygun bir dille bunu nasıl soylerim? Annesinin mudahale ettiği farklı bir konuda o anlık sinirle kavga cıkartmıştım. Bu sefer kavga istemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var gercekten.