Kızlar merhaba,
30 haftalık gebeyim ve ilk gebeliğim, ayrıca ailelerimizin de ilk torunları olcak nasipse.
Ailem benden uzakta oturduğu icin iki uc haftada bir anca geliyor. Kayınvalidem ise cok yakınımda oturuyor.
Sağ olsun kendi annem hep arayıp soruyor, bayram temizliğine geleyim mi, canın bir şey cekerse soyle yapayım ve internetten sipariş verip evine gonderteyim diyor fakat kaynanam bir corba bile yapıp getirmedi şimdiye kadar. Kendisinin kucuk yeğeni ile kahvaltılara gidip geziyor, kıza paralar harcıyor ama beni bir kez bile kahvaltıya bile davet etmedi, kendi evine kahvaltıya ayağına bile cağırmadı. Ki evde tek olduğumu, 8 aydır tek başıma kahvaltı yaptığımı bildiği halde. Ağırlaştığımı ve bobrek ağrım olduğunu bildiği halde bir kere de yemek veya temizlik ihtiyacın var mı demedi. İskendere bayıldığımı ve ayda bir iki kez de olsa yediğimi biliyor ama bir kez de kalk bir İskender yemeye gidelim demedi. Ama yeğeni ile gezip tozup ona paralar harcamayı biliyor. Kendimi yalnız hissediyorum. Yakınımda olmasa beklentiye girmezdim ama yakınımda ve gereken ilgiyi desteği goremiyor hissediyorum. Hamilelik duygusallığımı hassasiyeti mi bilmiyorum ama hamileliğin tadını cıkaramıyor gibi hissediyorum bu yuzden.
Siz aynı durumda olsaydınız nasıl bakarsınız olaya?
Sizde nasıldı peki?