Bugune kadar actigim konularda iyi ya da eleştirel bi cok kez fikir aldım sizden oncelikle bunun icin tesekkur ederim. Derdimi dokmek istiyorum. Cunku konuşup dertlesebilecegim biri yok ve kendimi cok yalnız hissediyorum. Onceki konulardan bilirler evliyim ve 3 aylık bebeğim var. Eşimle ailesinden dolayı bi cok kez kavga etmisligimiz var. Eşim cok ailecil. Evlendiğinin farkinda değil daha nerdeyse. Hep ailesi birinci planda. Hata da yapsalar yaptıkları icin bi neden var haklılar eşime gore. Son patlama doğum yaptığım zaman cıkmıştı. 3 aydır eşimin ailesiyle goruşmuyorum ki onlarda benle goruşmuyor tabi karşılıklı. O kadar tartışma oldu bitti, o kadar olaylar buyudu yatıştı eşim hicbişey olmamış gibi ailesiyle eski keyfine devam ediyor. Ama bana konu acılınca hÂl ağzına gelen her lafı kirilir mi bu kız demeden sayıyor. Sanki ailesi hicbişey yapmamis gibi. Bu cok zoruma gidiyor. Kaynanamla gorumcemle watsaptan konuşmalar guluşmeler. Bebegin fotosunu atıp muhabbetler. Bana gelince eski samimiyetin olmayışı. İş gereği gurbetteyiz. Kendimi cok yalniz ve mutsuz hissediyorum. Kimseyle paylaşamıyorum. Ailemle konuşsam onları bu strese daha fazla dahil etmek istemiyorum. Ki eşimle evlenmeme ailem zor rıza gostermişti. Simdi bunları yaşayıp onlara anlatmakta zoruma gidiyor. Korkum o ki eşime ofkem buyuyor bi sure sonra o duzelse de ben yaşadığım bunca şeyi nasıl unutucam. İcime atıyorum hep, gozlerim doluyor tutuyorum kendimi. Cok mutsuzum nasıl gececek bu gunlerim kendimi yıpratmadan bilmiyorum.