Arkadaşlar oncelikle annemle birbimize duşkunuz ve aramız gayet iyidir. Ben tek cocuk buyudum. Aslında bi ablam olacakmış ama yaşamamış. Annem tek yaşıyor, babam oldu.2 ay once doğum yaptım. Annem bizimle kaldı sağolsun herşeyime yardım etti . Şimdi bazı işleri var evine dondu . Ve ben tek kalınca bebeğimle daha guzel ilgilendim , eşimle daha cok sohbet etmeye başladık. Cunku ister istemez annem varken mesafeli duruyoruz . İnsan bi şeye kızsa tartışamıyor bile . Eşim akşamları dışarı cıkıyor annem varken mesela . Bi de anne varken insan hep cocuk gibi kalıyor. Evimin hanımı oldugumu unutmuşum resmen . Tabi ki annemle yine goruşeceğiz zaten doğumdan once de biz giderdik sık sık , annem gelirdi. Aynı şehirde yaşıyoruz bu arada. Annem surekli bu ara işlerim bitsin nasıl olsa alıştınız kalmama gelirim 3-4gun kalırım , sizde benimle gelirsiniz burda kalırız diyor . Artık boyle gecer hayatımız diyor. Hic bir sağlık sorunu vs yok oyle olsa zaten bırakmam omur boyu bakarım. Boyle emrivaki yapması moralimi bozuyor eşimi ve beni takmıyor gibi . Haksız mıyım sizce? Anneme asla diyemem bu kadar kalmana gerek yok artık zaten coğu zaman goruşuruz diye . Kırmadan nasıl halledebilirim