GUNCELLEME: 22/02/2021
Sevgili arkadaşlar ve ozellikle bir umut resmi gormek icin konuyu takip eden arkadaşlar,
Bebeğimi 3 Ekim 2020 de cok şukur kucağıma aldım Şu an 4,5 aylık oldu bile Sağlıklı ve mutlu bi bebek oldu cok şukur.. Doğumdan 1 hafta once Kovid-19 belasını cok az belirtiyle atlattım, doğumumda eşim pozitif olduğu icin yanımızda olamadı ama yine de sağlıkla bebeğimize kavuştuk Bu pandemi sureci hepimize ceşitli zorluklar yaşatmasına rağmen, 2020 bizim icin omrumuzun en guzel yılı olarak tarihe gecti
Benzer zorluklar yaşayan ve isteyen tum arkadaşlarımın bu mukemmel duyguyu yaşaması dileğiyle son guncellememi de yapmış bulunuyorum Herkese sevgiler


GUNCELLEME: 03/07/2020

Kızlar konuya 2. bi guncellemeyle size guzel bi haber vermeyi kendime bir borc bilirim.. 2020 yılı her ne kadar pandemiyle birlikte bize zor gunler getirmiş olsa da bana hayatımın en guzel hediyesini getirdi.. Şubat ayının başlarında tam da bu bebek konularıyla ilgili herşeyden elimi eteğimi cekeli bir hayli zaman olmuşken ve bir diş ameliyatına hazırlanırken hamile olduğumu oğrendim (yaklaşık 4 haftalıktı biraz erken oğrendim)

Hemen harekete gecerek daha doktora bile gitmeden kan sulandırıcı iğnemi yapmaya başladım, biliyorsunuzdur 5. hafta dolmadan kese bile gozukmuyor zaten ve ben kendime bir riskli gebelik uzmanı bulmadan once Gazi Universitesinin Hematoloji bolumunden bir randevu aldım.. Doktor bana kızacak kafama gore iğneye başladım diye derken doktor gecmiş hikayelerime bakınca cok iyi yaptığımı soyledi ve hemen olcumlerimi yaptı akşama da dozumu yukselterek iğneye devam etmem icin hemen aradı inanılmaz ilgilendiler Allah gercekten razı olsun.. 2 gun icinde raporumu da cıkadılar.. Daha onceki gebeliklerimde kullandığım kan sulandırıcının olması gereken dozun cok altında olduğunu da belirtmeden gecemediler.. Kadın doğumcular bu konuda cok yetkin değiller bunu da buradan pıhtılaşma problemi olan arkadaşlara belirteyim mutlaka bir Hematoloji Uzmanına gorunun gebeliğinizin başında hatta kadın doğuma bile gozukmeden once.. Sonra da kendime bir riskli gebelik uzmanı bularak kontrollerime başladım.. Şukur ki şu anda her ne kadar takvimde 26. haftamda gozuksem de 27. haftamdayım Şu Nipty denilen Genetik testlerimizi de 13. haftada yaptırdık inşallah sağlıklı bi erkek bebeğimiz olacak Eylul sonu Ekim başı gibi doğum bekliyoruz

Buradan konuma ilgi gosteren, dualarını esirgemeyen, desteğini fikrini sakınmayan herkese teşekkuru bir borc bilirim Hepinizin kalbindeki dilekler gercek olsun

GUNCELLEME : 02/05/2019

Arkadaşlar konu hortlamışken ben de yazayım gelişmeleri; Konuyu acma amacım zaten bu durumu kabullenip (bu durum derken icimdeki yoğun icgududen bahsediyorum, kadın olmamakla veya bu acıdan eksik hissetmekle ilgili değil bazı arkadaşlarımın anladığı gibi) , yoluma bu icguduyu kontrol altına alarak devam etmek icin sizlerden yardım istemekti. Burada okuduklarım, hepiniz bana tecrubelerinizle, gorduklerinizle destek oldunuz oncelikle teşekkur ederim

O zamanlardan beri herşeyi bıraktım (doktor,tedavi,kurler,vitaminler,gun takipleri falan), Surpriz bir şekilde tam da 10 kasım 2018 de yine hamile olduğumu oğrendim ama değerim duşuktu.. 1 Hafta kadar sonra da değerim tamamen duştu ve kimyasal duşuk gercekleşti. Artık gercekten uzulemedim bile.. Hatta duşukten 1 ay sonraki doktor kontrolumde FSH değerimin normale donduğunu oğrenerek sevindiğimi bile soyleyebilirim Ve anladım ki bu tedaviler (1'i haric hicbirisi transfere ulaşmayan tedaviler), benim hormonlarımı ciddi derecede bozdu ve peşini bıraktığımda değerlerim de duzeldi.. Ve gebeliklerimin biri haric tamamı doğal yolla gercekleşti. Ben de o tarihten sonra sadece vitamin kullanmaya ve en azından gebelik oluşursa sorun yaşamamaya karar verdim.. Tabiki beklentimi duşuk tutarak Şu an da umidimi kaybetmemiş ama bu uğurda da hendini harap etmeye calışmayan biriyim.. Galiba kendimi kabullenmeye bıraktım.. ve hayatımın geri kalanı icin şukrediyorum.. Herşey kısmet , hayatın getireceklerine de getirmeyeceklerine de şukurler olsun Siz yine de aklınıza gelirsem arada bana da dualarınızı eksik etmeyin.. Hepinize cok sevgiler


KONU: 08/05/2018

Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı uzere dert belli, derman hemcinslerimde Lafı biraz uzatacağım cunku bu konu cozumcul cevaplar alabilmem acısından benim icin cok onemli.. Şimdiden guzel gozlerinizi benim icin yorduğunuz icin cok teşekkur ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu surecte 1'i tup bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kurtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tup bebek denemem daha var.. Sonuncusu henuz yeni gercekleşti embriyolarım 3.gune bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır kusur AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vucudum, doktorlar icin kırmızı cizgiyim, tedavi şansı en duşuk neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaclar,avuc avuc vitaminler, bitkisel kurler, 2 histeroskopi, 3 kurtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktur, yuzlerce kan testleri, genetik testler, ilaclar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gozyaşları..gozyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer sureclerle gecirdim (gecirdik)..

Sunuc itibariyle cok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni oldurecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz boyle mutluyuz falan diyo, benim cok yıprandığımı duşunuyo, gel vazgecelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gor ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın icinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız gunden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye uzuluyorum mesela icten ice.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o duşunce, regl donemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum boyle olmak, devam etmek istiyorum.. cocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgectiniz? Ya da gercekten vazgecebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gosterin ben artık kendime, kalbime soz geciremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, icim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye calışıyorum takmıyo gibi gozukuyorum dışardan, kendimi bile bazen oyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu guclu kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma cıktığında bir hıckırık nobeti, bir boğaz duğumlenmesi, boğure boğure ağlama isteği..oluyorum.. icimde bişey oluyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata donduremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa cıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap onerin, bişey diyin, daha once denilmemiş bişey diyin bana nolur

Not: Evlat edinme onerisinde bulunan arkadaşlarım icin bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu cok duşundum ve cok araştırdım eşimle de cok konuştum.. Kendince gerekcelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o cocuk da uzulebilir diye korkumdan cok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hicbi gunahsızın gunahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı