Merhaba..Nereden başlasam ki.
Duygusal boşlukta olduğum bi an peşimden cok koşan bir adama rastladım. Nerede yurusem karşıma cıkıyordu. Bir duygusal bağ oluştu. Eşiyle yıllardır ayrı evlerde yaşadığını anlattı. Eşi kendi ailesiyle yaşıyor, o da başka bi evde. Boyle garip bir durum.10 yıl hapis yatıp cıkmış. Kotu bir ticaretten.İnsanlık bu olabilir dedim icimden. Hor gormedim... Boşanacağını soyledi bu adam. Seninle geleceğimiz cok guzel olacak, cocuk yaparız vs. Sen nikahlıyken ayrı bile yaşasan sonucta evlisin ben cok zor durumda kalıyorum dedim. Binbir vaadde bulundu. Sonra sordum...Hani sozun vardı dedim... cocuklarım.. Boşanmıcam dedi. 15-18 yaşlarında. Anneleriyle yaşıyorlar.Neden baştan yapamayacağın şeyler icin soz veriyorsun dedim. Ustelik bu cocuklar zaten anneleriyle yaşıyorlar. Hayatımı neden alt ust ettin dedim. Sustu.Ben sadece verdiğim sozleri yerine getiremedim dedi.Baştan yanlış başlamış birşey yanlış devam etmemeli dedim. Ben cok erken yaşta bi evlilik yapmıştım. Mutsuzdum.Yıllarca evliydim. Boşandım. O hayatıma girince doğru yaşamak istedim. Hayatımı neden maffettin vaadlere verdin diye sorduğumda, sen git seni 18 yaşında korpe halinle.... hesap sor dedi. Yazamadım o kelimeyi. İcime ok gibi saplandı...