Oncelikle merhaba. Kendimi anlatmak istiyorum hep iyi bir oğrenciydim, cok iyi bir bolum okuyup mezun oldum, geleceği parlak gorulen biriydim hep takdir goren beğenilen bir insandım. Cok itibarlı bir mesleğim var. Fakat evlilik cocuk derken işe ara vermek zorunda kaldım ve eşimin babası tarafından surekli aşağılanmaya basladım. Şoyle anlatayım; eşimin babası surekli her şeyi eleştiren ve akıl vermek adı altında aşağılayan biri; siz şoyle kotusunuz, bunu beceremiyorsunu, o oyle yapılmaz boyle yapılır.. daima laf eden eleştiren sonra da gelin zaten alınmıyo diyip gulen bir insan. Ben aslında tavır koymak istemiyorum cunku eşim huzursuz olsun istemiyorum ama artık dayanamıyorum. 30 yasına geldim ama hala her kararım sorgulanıyor ve aşağılanıyor, bir şey yaparken alırken surekli babasına sormak zorundayız. Zaten cok yakın oturuyoruz haftada en az uc dort gun birlikteyiz, bakın en az diyorum. Gecen gun dışardaydık oğlum da ayaklandığı icin surekli peşindeydim of cok yoruldum dedim. Demez olsaydım başladı ‘ne yoruluyosun butun gun evde yatıyosun, bak gorumcen calışıyo yuku ağır ’ vs.. ben de benim de işim yoğun olsaydı bakıcıya bırakıp cıksaydım da oyle yorulsaydım cocuk bakmak daha zor dedim. Boyle devam edip gitti bu muhabbet. Neyse zaten dolmustum cunku surekli bu şekilde aşağılanıyorum hemen hemen her konuda. Namaz kılmamaktan muzik dinlememe ya da misafirlikteki oturma şeklime kadar eleştiriliyorum. Her neyse benim cocuk ayaklandı ve surekli duşuyor surekli de bir şey olmaz diyip duruyor, yine bir gun bi yeri acıdı ve morardı ben de buz koysak mı of cok kotu oldu diye soylenirken aman nolcak dedi ben de diğer torun olsa uzuluyosunuz ama dedim, der demez basladı hakaretler kufurler; eşime ya karın ya biz sec demeye basladı. Ben de tamam ozur dilerm kızdırdıysam dedim geciştirdim orda konu kapandı. Ama duydugum lafları coğu kisi duysa kaldırmazdı yani oyle boyle laflar değil. Bir de doğumum sorunlu olduğu icin onla ilgili laf soktu sen cocugu harcıyordun doğuramadın gibisinden. Vallahi artık dayanamıyorum arkadaşlar ben bu hallere duşecek bir insan değildim. Evlendiğime cocuk yaptığıma her şeye pişman oldum hayatım ellerimden kayıp gidiyor; işe de baslayamıyorım cocuk cok kucuk bakıcıya guvenemiyorum, ayrıca işe başlarsam ya asgari ucretle calışacağım ya da kendi ofisimi acacağım bunun icin de 100bin tl lazım en az. Kafam cok karısık cok mutsuzum, bi insanı cıldırtıp cıldırtıp en ufak bi lafta ipleri koparmaya calısıyor ben ne yapıcam biri akıl versin allah askına