Alt katımızda ailemle arası orta halli, iyi de denilebilecek bir komşumuz var. Bu kadın benden 5 yaş falan buyuk. Arasıra bizi caya kahveye cağırıyor. Bazen yaptığı yemek ve tatlılardan bize de veriyor. Uzaktan gayet seviyeli, kendini bilen resmi de bir bayan. Bir ara neredeyse her gun ya bizi cağırıyordu ya da bize gelmek istiyordu. O sıra detaylı tanıma fırsatım oldu diyebilirim. Aileme bu geliş gidişlerin cok fazla olduğu ve beni daralttığını soyledim. Daraldığım nokta da şu bu kadar sık goruşmej hoş gelmiyor bana ve ustelik bazen goruştuğumuzde kocası da evde oluyordu. Kocası kendi halinde oyle gozu felfecir okuyan birisi değil. Beni asıl rahatsız eden bu komşumuz davetine gidince benim ozel hayatımı kocasıyla birlikte sorgulamaya dalıyor ve anladığım kadarıyla yorum yapmayı ozel hayat deşelemeyi seviyorlar. İkisi birlikte hatta bi biri bi biri, biri yok mu, işyerindende mi yok, vardır vardır gibi espriye vuruyorlar sonra yaş, cocuk bir yerlere bağlıyorlar. Tabi butun bunlar konuşulurken ben kendimi cok kotu hissediyordum. O elit, resmi gorunumun altında tamamen bambaşka insanlar var. Evliliği başarı sayan, evlenmeyenleri de tuhaf karşılayana bir aile. Bunu konuşmalarıyla cok net yansıtıyorlar. Kadının kocası kadın konularına da dalıyor. Ortak bir tanıdığımız hakkında kocası,guliz normal doğum mu sezeryan mı duşunuyor demişti. Neyse ki korona donemiyle gelip gitmeler bitti. Şimdi cok nadir goruşuluyor. Yine bazen kek tatlı veriyor. Dun bir şeyler yapmış annemleri cağırdı. Ben bir bahaneyle gitmedim. Pasta kek ikram getirince duşunduklerim icin kendimide suclu hissediyorum,inanın ki gonullulukle almıyorum kapıma getirmiş diye nezaketen almak durumunda kalıyorum. Ailem ben bıraksam yine samimi olacak kavga kıyamet resmi kalmalarına ikna ettim. Dışardan bakınca nasıl değerlendirirsiniz ?