Herkese merhaba,

Ben 25 yaşında, 3 yıldır calışan kendi birikimi olan bir kadınım. Yaklaşık 8 aydır devam eden guzel mutlu bir ilişkim var. Erkek arkadaşım cok ilgili değildir ve bazı ailevi problemleri var. Kendisi cok zor bir evde buyumuş, ailesi cok zor bir boşanma sureci gecirmiş, anne babası dışındaki yakın ailesinde de benzer problemler gorerek buyumuş bir insan. Bunun dışında aslında birbirimizi cok iyi anlıyoruz, cok iyi anlaşıp cok guzel vakit geciriyoruz. Kendisi 27 yaşında, o da 4-5 yıldır calışıyor, bir nevi duzeni kurulmuş sayılabilecek biri.

Kendisine annemin onunla tanışmak istediğini, ama rahatsız olursa erken olduğunu duşunurse sorun olmayacağını soyledim. Rahatsız olurum ama olur, bakarız duruma gore dedi. Ben buna biraz icerleyip ertesi gun ona 5 yıllık planlarım icinde evlilik olduğunu, yavaş bir şekilde de olsa işlerin ciddileşmesini istediğimi soyledim. O da bana 2-3 yıl icinde kendimi evleniyor olarak gormuyorum dedi. Sonrası icin de bir şey soyleyemeyeceğini, boyle bir soz veremeyeceğini şuan o kadar ilerisinin ne getireceğini bilmediğini belirtti.

Bundan sonra ağlamaya başladım, cok uzuldum, keşke daha once bitseydi tarzı şeyler diyip oradan ayrıldım fakat kendimi sorguladığımda asıl istediğim şeyin ondan guvence almak olduğunu fark ettim. Evlilik icin acelem yok, istediğim şey onunla birlikte olmak. Ama bir noktada evlenmek istiyorum ve karşımdakinin de en azından 'bir noktada seninle bunu ongorebiliyorum', demesini bekledim. O bana oyle bir soz veremeyeceğini soyledi, ama şimdilik 1 yıl sonrası icin mesela tatil planı yapıyor. Gelecek planlarının sınırı onun icin bu. Biraz nedenini sormaya calıştığımda (benle mi evlenmek istemiyor yoksa konsept olarak mı korkuyor anlamak icin), etrafında hic iyi ornek olmadığını soyledi. Tamamen karşıyım demiyorum dedi. Beni şuan sevdiğini mutlu olduğunu da ekledi (ama gelecek icin yorum yapmadı).

En sonunda bu konuyu artık benim acmayacağımı, benim duruşumu bildiğini ve topun artık onda olduğunu soyledim. Kendi kafamda belli bir sure belirleyip hicbir şey değişmezse bitiririm diye duşunuyorum. Bu olay 3 yıllık birliktelik sonunda yaşansa sanırım zaman vermek istemezdim, ama şuan sonradan 'belki de değişecekti' diyerek uzulmek istemiyorum. Şimdilik bu şekilde birkac sene bir ilişki gecirmek bana da guzel bir fikir gibi geliyor fakat en buyuk korkum şu: Evlenmek mi istemiyor, benimle bir gelecek hic ama hic mi gormuyor? Sorduğumda ikincisi olsa neden seninle birlikte olayım şuan dedi ama emin olamıyorum. Beni istemeyen biriyle olamam, ve gunun birinde evlenmek de istiyorum.

Ne duşunuyorsunuz? Enayi miyim sizce? Bu arada değişik bir durumu daha ekleyeyim, kişiliğini anlatıyor onun bence. 3 ay sonra sevdiğimi soylediğimde benle mutlu olduğunu boyle bir şey soylemek icin daha cok emin olması gerektiğini soyledi. Bu beni cok uzdu ama bu olaydan 2 ay sonra bu mevzu kapanmışken kendisi bunu bana soyledi, ozel bir anda, ozel bir şekilde. Yani boyle bir insan, icten ice fikri değişir mi hazır olur mu bir gun diye ummadan edemiyorum...



Ekleme: Yorum yapan herkese cok ama cok teşekkur ederim. Kendimi şimdiden o kadar iyi hissediyorum ki (henuz post atalı 37 dakika olmuş), paylaşım yapmanın birileriyle konuşmanın ne kadar değerli olabileceğini gordum. İyi ki bu sayfaya kayıt olmuşum, iyi ki varsınız guzel insanlar