10 aylık bir bebeğim var , ağlıyor huysuzlanıyor, ama Okadar ofke dolu bir insanım ki ufacık şeylerde bile tahammul gosteremiyorum sabah cok ağladı sadece lavoboya gitmiştim, eşim gece calışıyor ağlamasına uyandı tabi ben ağlama niye ağlıyosun canın mı yandı sanki ne var bukadar ağlıcak diye bağırken sanırım kucağıma alırken sarsıyormuşum cocuğu . Kalktı ve ben onun ağlamasına değil sarsaklanmasına kalktım dedi ben salak bi insan değilim onun ağlamasından anlıyorumvdedi . Belki bi ağrısı var belki parmağını biyere sıkıştırdı dedi guzel guzel sakinleştirmek varken bu ne diye iyice gerildik. Ofkemi sinirimi asla kontrol edemiyorum ama o daha bunları anlayamıyacak kadar ufak
babası aldı ben uyuturum diye ona gidince susuyo bende ağlıyo (hakli olarak tabi) . Isteyen lincleybilir zaten bile bile acıyorum konuyu . Sadece istediğim nasıl daha sakin olup yavrumu anlayabilirim. Sonuc itibariyle hic bişey anlık olmuyor gecmişte yaşadıklarm beni bu hale getirdi aile kayıpları .. ceşitli tramvalar.)