Gercekten artık insanların bencilliğine tahammulum kalmadı o kadar doluyum ki anlatamam.. Haftaya Allah nasip ederse doğumum var stres topuyum adeta. Konuya geleyim , Ananem var kemoterapi goruyor , yıllardır aylarca annem baktı bir hafta oncesine kadar hatta. Eşim ben kardeşim babam gul gibi baktık. Hele babam kendi annesi erken yaşta vefat ettiği icin ananeme kıyamıyor. Annemler 9 kardeş dayı olacaklar paragoz , teyzeler deseniz sadece kendini duşunuyor. Annelerini alıp bakmadılar. Ananemin hastanesi 1 saatlik mesafede ve kardeşim calıştığı icin saatleri uymadığı icin tedaviye bir sure dayımda devam etsin dediler , aldı yanına bir hafta once cok afedersiniz altına yaptı diye kapıya atıcam gel al annemi diyor. Teyzemler annemi arıyor biz calışıyoruz sen alıcaksın diyorlar annem benim yanıma geldi kızın doğumu var nasıl bırakayım cocuğumu diyor bi 20 gun idare edin alıcam sonra diyor ama yok sabahtan beri resmen taciz ediyorlar al da al al da al. Ananem yalnız tuvalete bile gidemiyor benim durumum riskli annem beni bırakamıyor vallahi cok uzuluyorum anneme.. napıcaz boyle bilmiyorum