merhaba herkese
bazen insanın ici cok dolu olur ama ağzını actığında yılgınlık ve bıkkınlıkla o ağzı tekrar kapatır ve boşverir ya,işte o noktadayım.
konuşmaya,anlatmaya,akıl almaya ve en cokta anlaşılmaya o kadar cok ihtiyacım var ki..
evliliğimin 10.yılı ve 7,5 yasında bir kızım var.
evlilik oncesi 1,5 senelik donemide sayarsak yaklaşık 12 yıla yakın zamandır hayatımda bu adam..
37 yaşındayım,yaklaşık 15 yıldır iş hayatındayım ve calışıyorum..
sorun şu diyerek başlayayım,
tamamen anlayıştan uzak,merhametsiz,vicdansız,umursamayan,değersizleş tiren,tabiri caizse hayatımı cehenneme ceviren bir adamın kıskacındayım.
bunları soylerken elbet yaşayanlar vardır,bir yandan da inanılmaz duygusal olabilen,duşunceli,sevgi dolu,evinden başka hicbiryerde gozu olmayan,istediğinde super baba ve koca olan da bir adam...
bu celişkinin nedeni tabiki de son donemlerin populer kişilik bozuklugu narsizim..
burda yıllarca konu actım,kah boşanmaya karar verdim,kah sevgi pıtırcığı oldum..ama şu var 10 yıllık evliliğime donup baktıgımda coğunluğun kavgayla gectiği,huzursuz,mutsuz ve en onemlisi kavga konuları hatırlanmasa bile yaşatılan hisssin asla unutulmadığı bir evlilik..
size ne yapmalıyım diye sormayacagım aslında cunku cevabı biliyorum,
sadece ozellikle cocuklu boşanan hanımlardan ornekler duymak istiyorum..
kızım kucuk ama bir cok olayda konu hakkında yorum yapabilecek duzeyde
sen sus baba,sen cevap verme anne,biraz sakinleşin vs.vs.tabi şahit oldukları olmadıklarının %10u.
ama cevreden gorduğu duyduğu kadarıyla boşanma konusunda cok urkek,aramızda tartışma cıkmaması icin bazen direksiyonu bile ele alıyor siz kavga edip boşanırsanız ben ikinizi aynı anda goremem,beraber aile etkınlıklerı yapamayız gibi...
bu arada aile etkinliği konusunda iyiyizdir,beraber gezeriz,evde oyun oynarız,kavga etmediği zamanlarda uyumlu olabiliyor..
bundan kızımı yoksun bırakmak şuan icin bencillik mi acaba diye duşunuyorum..
biraz daha beklesem ve kızım en azından eve anahtarla kendi girebilecek kadar bagımsızlaşsa ve oyle mi ayrılsam diyorum..kızıma babannesi bakıyor cunku okuldan sonra,yani şuan boşanmış olsak herturlu bağım olmak zorunda.en azından annesiyle..
kafam cok karışık...
toparlamam gerekirse
narsist kişilik bozukluğu olan,benı yanlızlastırmaya calışan(aile haric),tek başıma biyere gitme fikrine bile muthiş karşı cıkan,psikolojik şiddet konusunda cok comert,her an kontrolcu,acımasızca eleştirip,kalp kırmayı umursamayan,bana bunu yapma hoşlanmıyorum dediğimde senın hoşlanmamandan banane ben boyleyim,yine boyle yaparım ben diyebilcek kadar bencil bir adam,
şuan mı terkedilmeli?
yoksa cocuğn az da buyumesi mi beklenmeli?
hakkınızı helal edin 10 yılda okadar cok ama okadar cok konu var ki,hic detaya girmeden yuzeysel geciyorum..
siz anneler,ruh hastası kocalarınızı bırakmak icin cocuğunuuzn bırazda olsa bagımsızlıgını kazanmasını beklediniz mi?
teşekkurler