Cocuklar henuz topluma adapte olmamıştır, davranışları normal bir insandan farklıdır. İclerinden geldiğince davranırlar, komiktirler, doğal, masum vs. Ustun zekalılar da toplumun onlara dayattığı normlardan farklı olarak, akla ve mantığa gore davrandıklarından toplumun icinde marjinal kacıyorlar. Cocuklar gibi ozgur bir dunyaları (kendilerine ozgu bir duşunce tarzları) var. Ayrıca bu tarz insanların, tıpkı cocuklar gibi hayal gucu geniştir.

Cocukların masum ve iyi kalpli olduklarını, kotuluk nedir bilmediklerini duşunursek


Ve bazı konularda cocuk gibi inatlaştıklarını gorebilirsiniz, inatcıdırlar.

Her şeyi merak ederler. Cocuklar gibi soru sorarlar merak ederler. Zaten bu her şeyi sorgulama merakı onları araştırmaya, yeni şeyler uretmeye iter.
Cocukların buyudukce ezberci eğitim ve hayat şartları yuzunden sisteme uyum sağlayıp, kendi isteğinin dışında sevmedikleri bir işte calışması ve monoton bir hayat yaşamaları oldukları kişiden farklı biri olmalarına sebep oluyor.
Belki de iclerindeki bu yaşama sevinci, cocukluk kaybolmadan rahat yaşayabilseler, kendi yeteneklerini ve sevdikleri alanlarda kendilerini daha cok gosterebilecekler. Hayat şartları rahat olsa, daha iyi imkanlarda yetişebilseler, cocukların hepsi potansiyel bilim adamı aslında. Bu insanların cocukluktan itibaren kendilerine guvenen bireyler olarak yetişmeleri cok onemli.

Tabi her insanın bir yaradılışı vardır, kimisi daha ciddi mizaclıdır.
Bir kişi illa cocuk ruhlu değilse zeki değil gibi bir şey demiyoruz asla.

Bu yazının temeli aslında: ''her insanın icinde bir cocuk vardır'' sozune dayanıyor.
Zaten en guzel zamanımız cocukluğumuz değil midir ? Her şey cocukken daha saf ve guzeldi.
Cocuk ruhunuzu kaybetmemeniz dileğiyle.

__________________