selamlar , annem soğuk mizaclı biridir hicbir zaman onceliği cocukları olmadı babamın da oyle hep işleri komşuları akrabaları daha onemliydi. Ben daha 7,8 yaşlarındayken halamın yanına giderdim bebeğine bakmaya yaz tatillerinde orda halamın elti oğlu bana toplu iğne batırırdı benimle alay ederdi , geceleri hep ağlardım annemi ozledim diye ama telefonda ozlemedim ki derdim . Hicbir zaman kendimi ailemde istenen sevilen bir birey olarak hatırlamıyorum bana kotu değil ama onemsizmişim gibi davranıldı. Şimdi bile anneme gidince cok kaldığımda acaba kalkmamı bekler mi fazla mı kaldım derim. Zaten sozel veya fiziksel sevgi hic gormedim annem beni duşunur bana kucukken gizli gizli sevdiğim şeyleri pişirirdi kuzenlerimden kalmaz da yiyemem diye şimdi de gidince yiyecek sebze vs verir elimi kolumu doldurur ama beni tam olarak cocuk doğurunca benimsedi sanki şimdi bir değerim var gibi hissediyorum, beni hic ovmedi yengem kızlarına bayramlık alırken annem bana almaZdı parasızlık değil hevessizlik daha bir Suru boyle ornekler var gecmişe bakınca hic annemle mutlu bir an hatırlamıyorum cok kalbim kırık ve duşundukce koca kadın ağlıyorum o kucuk kız cocuğuna yazık oldu diye , dertleşmek istedim