Herkese merhabalar ben devlette oğretmenim ve eşim de esnaf. Maddi olarak iyiyiz elhamdulillah. Biz evlenmeden once hep koruyucu aile olma hayali kurduk. Hic kendi cocuğumuzun hayalini kurmadık. Calıştığım koyde bir bebek doğdu. Babası olmuştu. Annesi doğumda oldu. Ben ve eşim bebeğin anneanne babaannesi 70 yaşındalar ve bakamayacaklar icin hic duşunmeden bakmaya karar verdik. Mahkemeye gittik ve evlatlık edindik. Tabi ki akrabalarıyla goruşecek ama eşimin ailesi biz oz torun istiyoruz diyip konuşmuyorlar. Bir gorseniz bebek o kadar tatlı kiii. Hergun kokluyorum opuyorum. Cennetten gelen bir melek gibi. Rabbimin bana hediyesi olarak geldi sanki. Ben anaokulu oğretmeniyim ve cocuk eğitimi aldım. Kendi annem babam yardıma geldi ben calışıyorum. İşte bile fırsat buldukca goruntulu arıyorum o kadar tatlı kiii. Ben nasıl ikna edeceğim onları. Rabbim bu meleği bize hediye etti. Akrabaları kabul etmedi. Atanınca evlenince hayatımda bu kadar mutlu olmamıştım. Bir tombiş yanakları var. Kayınvalidemi arıyorum resim atıyorum kustu. Kayınpederim mutlu ama kayınvalidem inat etti. Lutfen bana fikir verin. şunu bilin ki kayınvalidem onemli ama onunla akrabaysam bu bebek benim can parcam oldu. Onu bırakmayacağım. Eşimle her gun onunla sarılıp uyuyoruz. Adı umut. Oğlumla yakında tatile gideceğiz inşaAllah. Kayınvalidemi de cağırdık gelin dedik. Ben başkasının bebeğiyle gitmem dedi. Gercekten cok kotuyum. Bir insan merhametsiz nasıl olur. Ben nasıl ikna edeceğim