7. Yılımızı doldurmak uzere olduğumuz bir evliliğimiz mevcut. Bu sure zarfında birbirimize bakıp icten ice ''Nereden evlendim yahu aklıma tukureyim." Dediğimiz ceşitli boşanma girişimlerimiz cok oldu ama ben iflah olmaz cocuk sevgim nedeniyle tasarlayarak planlayarak coktan hamile kalmış bebeğimi kucağıma almıştım.
Cocuktan sonra kayınvalideyle aram acıldı. Malum sutun yok, bu cocuk ac, zayıf kalmış, su icir şekerli su ver yıkarken tuzla gibi olmazsa olmaz lohusa darlamaları sonucunda bir de oğlunu beni dovmesi konusunda yonlendirmesiyle sonsuza dek hayatımdan cıkardım. Bu durum eşimle aramızda problem teşkil etmiyor bu kararıma saygı duyuyor kendisi yalnız ya da oğlumla beraber aile ziyaretlerini gercekleştiriyor. Herkes huzurlu.
Ama asıl mesele eşimin ve benim evde bir ev arkadaşı modunda olmamız
Eşim bir gece calışır sabah gelir calıştığı gun cocuğumuzu hic goremez. sabah gelir akşama dek uyur ben işe gitmiş, oğlumu da okula bırakmış olurum. sonra ben oğlen işten cıkar eve gelirim yemek yaparım akşam ustu uyanan eşimle akşam yemeğimizi yeriz. oğlumla 1-2 saat kadar sever oynar ya da dolaştırıp eve bırakır sonra kahveye gider gece en erken 1'de doner. Rutinimiz boyledir.
Haftada 1-2 defa benim planlamalırımla dışarı cıkarız ama pek keyif almaz acıkcası bu bir sus payı mahiyetinde bir iştiraktır ki akşama yapacağı kahvehane mesaisi goze batmasındır.
Esasen ben dırıdır diye tabir edilen sozlu munakaşalara girmem kısıtlamam sorgulamam ama oğlum "baba bu akşam gitmesen evde kalsan'' diyip babasına ozlemini bildirir.
Sonra yaklaşık 3 yıldır telefonunda şifre var. Annesinin mesajlarını okuduğum icin koymuş tamam dedim ustunde durmadım.
Ama asıl problem cocuğumuzun ihtiyaclarına kayıtsız kalması
Gecen hafta il dışına gitti bir hafta bizim aramız limoniydi 3 gun boyunca cocuğu ne aradı ne sordu. Yavrum sonunda arayınca beni neden hic aramadın diye sitem etti de cocuğa sen arasaydın diye trip attı.
Bir oyuncak istedi gelmeden de hatırlattım ama almamış cocuğun burukluğunu duşunun ben sonra aldım ama yerini tutar mı
Cocuğu kurslara ben yazdırırım, okul taksitlerinden haberi olmaz, kıyafet ihtiyacı ayakkabı gereksinimi hep benden sorulur tiyatroya sinemaya ben gotururum bisikletini kaykayını bile ben alıp surmeyi bilmememe rağmen ben oğretiyorum youtubetan baka baka.
Bana zaten ilgisi yok ama artık dert değil de bu dokunuyor.
Boşanmak vacip değil mi şimdi bana?
...Edit...
Eşimle konuşmamız henuz bitti
O yeterince ozverili bir baba olduğunu ifade etti ve suclamalarımın doğru olmadığını soyledi.
-Kahveye her zaman saat 21.00'da gittiğini bu durumda cocuğun yoksunluk hissetmediğini (oğlumuzun uyku saati 21.30)
-cocukla ilgili yapılacaklar hep benim kararımla olduğunu bu durumda ona fırsat kalmadığını soyledi ihtiyac belirleme ve karşılama konusunda benim on planda olmamdan oturu meydana geldiğini belirtti.
-Oyuncak almamasının sebebini donerken şehrimize indiğinde avmye gidip daha once istediği oyuncağı alma planından kaynaklandığını ancak cok erken saatte geldiğinden avmye gitmesine rağmen gorevlilerin saat 9da acılacağı bilgisinden oturu yorgunlukla eve donduğunu soyledi.
Kendimizle ilgili problemleri de konuştuk.
Kahveye gitmenin onu deşarj ettiğini abim ve kuzenimle gittiğini gec gittiğinden gec donduğunu soyledi.
Bana da bazı konularda eleştiride bulundu. Durum boyle yorumlarınız icin teşekkurler.