Yine bir dertle geldim aslında cokta neyse.
Evliliğim bir turlu bir duzene oturmadı bir yılı doldurduk ama hala ic huzurum yok. En son olanı anlatıp icimi dokeceğim.
Haftasonu Cumartesi eşimin daha once calıştığı yerden bir arkadaşının duğunu vardı oraya gittik. Hem duğunu olan arkadaşı hem de yine aynı eski yerden calıştığı bir arkadaşı daha vardı. Neyse gittik tanıştım ettim masanın birine gectik ve bana dedi ki bak ben aşağı inerim kapıya cıkarım ara ara sigaraya cıkarım yani sen burda otur ben ara ara gelirim yanına dedi. Kimseyi tanımıyorum duğun kalabalık değildi ve uc saat boyunca tek başıma oturdum ara ara ben tepki gosterdikce geldi yanıma en son artık herkes gitmeye başladı ben tekim cıktım aradım bunu geldi atıştık eve kavgalı donduk. Ertesi gun de bunun teyzesine gidecektik onceden konuşmuştuk. Sabah kalkınca hadi gitmiyor muyuz dedi ben de bu şekilde nasıl gidecez aramız bozuk suratımız asık dedim neyse biraz konuştuk ikna tamam gidelim deyip yola cıktık. Neredeyse uc saatlik yoldu yol boyunca can sıkıntısından tek kelime etmedi surat asık. Dedim orda da boyle yapacak mısın bilmiyorum deyip burun kıvırdı. Gideceğimiz yer bir yaylaydı farklı bir şehrin yaylası. Dedim boyle yapacaksan beni otogara bırak geri donecem dedim tek kelime bile etmeden bıraktı ve ben dondum iki saatlik yol. O kadar zoruma gittiki kendisi gitti tabi gece de iki bucukta dondu. Konuşmuyorum zorunlu haller dışında kırgınım. Kendisi her zamanki gibi hic bişey yokmuş gibi davranıyor boyle bişey hic yaşanmamış gibi.
Ben bu adama laf anlatamıyorum o yuzden sustum ama nereye kadar bilmiyorum. Bişey olduğu zaman ustunu ortuyor ben acıp konuşmazsam acmıyor normal hayatına devam ediyor ben icimi yiyorum tabi. Ben konuşmayınca da kustu pozisyonuna duşuyorum. Bıktım artık. Nasıl davranacağımı şaşırdım.