Merhabalar herkese. Ben 30 yaşında daha once hic evlilik yapmamış, devlet memuru bir kadınım. Cevrem beni elim yuzum duzgun olarak tanır, cok kişi de cıktı karşıma erkek arkadaşlarım da oldu ama bir turlu evlilik yolunda adım atamadım, hep gelecek korkusu oldu ya da insanlardan korktum.

2 hafta kadar evvel bana universitede bir ara cok cok samimi arkadaşım olan sonrasında da arkadaşlığımızın duygusal ilişkiye evrilip belirli sıkıntılar yuzunden ayrıldığımız eski erkek arkadaşım yazdı. Aslında yaklaşık 6 senedir o hep aklımdaydı ama hayat goruşlerimiz vs cok farklıydı o yuzden yapamamıştık o donem. Kendisi benden 1 yaş kucuk. O bir şehre atanmış ben de ona cok yakın bir şehirdeyim. Biraz sohbetten sonra buluşalım bir ara musait olursan dedi ben de 6 yıldır onun mesajını beklediğim icin hemen yarın oraya gelebilirim dedim. Goruştuk, sonraki hafta da o benim şehrime geldi yine gezdik dolaştık, beraber aşırı iyi eğleniyoruz, gecmişi konuşup guluyoruz. Bana beni hala sevdiğini, gecmişteki hataları icin cok pişman olduğunu beni bırakmak istemediğini soyluyor goruşmelerden sonra. Giderken sarılıyor…

Ama sonrasında mesela 1 hafta boyunca bana hic ne mesaj atıyor ne de arıyor. Ara sıra bazen tek cumlelik mesajlaşmalarımız oluyor. Ben yazsam da 2-3 mesajdan sonra konuşmayı kesecek bir şey one suruyor. İşte işim var, duş alıcam vs vs.. evde tek yaşıyor akşam boyunca ama hic geri de donmuyor.


Sizce benim 2 hafta icinde ve 2 goruşmede bu kadar beklentiye girmem doğru mu birisi hakkında? Acele mi ediyorum? Aranmak cok oenmli mi? Bu hafta sonu yine goruşeceğiz. Hemen her goruşmeden sonra bir dahakini aramızda konuşup kararlıyoruz. Ama arada konuşulmuyor işte… bilemiyorum.zaman da geciyor gibi algılayıp acele de ediyor olabilirim belki. Ama ciddi manada gonlum kırılıyor bir şeylere. Okuyan herkese teşekkur ederim.