Kendimi hic sevmiyorum, bir insan karar verdiği hicbir şeyi mi yapamaz? Ben yapamıyorum. Ne varsa elime yuzume bulaştırıyorum. Zeka seviyem cok duşuk.

İşlerim planladığım gibi gitmiyor, erteledikce erteliyorum. İşimden sapıp sosyal medyaya giriyorum. Hep kufur, hakaret. Benim gibi duşunenlere hakaret edenler yuzlerce beğeni almış; benim gibi duşunenler sadece hakaret yemiş, dalga gecilmiş.

Daha da berbat bir şekilde uzulup cıkıyorum. Daha once de buraya 2 konu actım, destek verenler de oldu, dalga gecenler, azarlayanlar da. Guya bir daha yazmayacaktım ama o kadar iradesizim ki yine birileri beni motive etsin ezikliği ile buraya geliyorum.

Ne deseniz haklısınız bana, ben de kendimi sevmiyorum.

Beni sevmeyenler hep zeki, ben salağım. Başarısızım. Yalnızım, yanlışım. Toplumda yerim yok. İnsanlarla konuşamıyorum.

Offfff... Keşke hic doğmasaydım. Bu kadar ezik, kaybeden, başarısız birisi olmak cok yorucu. Yaşamak istemiyorum.

Hep "konuların uydurma" diyenler oluyor. Değil. Keşke oyle olsa. Ama beni bir tanısanız. O kadar iradesiz, ezik birisiyim ki... Siz de şaşırırsınız.

Umarım guzel bir şey yazan cıkar. Bilmiyorum. Ben başkası olsam kendimi sevmezdim ama