Uzun zaman sonra herkese merhaba. Ozlemişim buraları. Cillerim var bazen barışık yaşıyoruz kendisiyle bazende hic barisamiyoruz.
Yuzumdekilere alıştım hatta seviyorum ama kollarım ve hafif hafif ellerimde de cıkıyor. Kışın hic yok ama yazın guneş gorsun guneş kremi surmeme rağmen cıkıyor. 24 yaşındayım psikoloğa da gittim ama asamiyorum bu konuyu. Saklayıp gizlemek istiyorum ellerimi. Surekli takıntı haline getirdim surekli ellerime bakma istediği duyuyorum. Ve birde birini beğencek olsam hemen cillerimden dolayı beğenilmeyecegimi duşunuyorum. Toplu taşıma kullanıyorum surekli elle9rmi saklıyorum. Evlenirsem esimin ailesi ile bir yere gittiğimde pikniğe falan herkes ellerime kollarıma bakacak gibi duşunuyorum ve soğuyorum. Ilk defa tanıştigim birileri ile guneşte konuşmak istemiyorum guneşli bir ortama girmek istemiyorum.. asamiyorum arkadaşlar. Şimdi soracaksınız hic Erkek arkadaşın olmadı mı diye evet oldu ama uzun sureli olmadı. Biri ile yeni tanışmıştım flort gibiydi goruştuk ettik . Sonra beni eve bırakırken arkadaşı ole mesajlarını gordum tesadufen o kişiye olmucak yazmış sanırım arkadaşı da niye demiş oda cilleri var yazmış. ( 3seje oldu) ilk defa biri bunu bahane etti. Neyse canımlar. Olaylar bu şekilde. Belki cozum yok ama icimi doktum rahatladım