merhaba.. 7 yıllık evliyim 2,5 yaşında cocugumuz var. Sanırım artık yolun sonuna geldik. Eşimle severek ama bir o kadar da zorlukları aşarak evlendik. Evlenmek istemedi, korktu vs.. Biraz benim diretmemle evlendik ama bence hic evlenmemeliymişiz. Bencil ve ataerkil kafada bi tip. Evlendiğimiz gunden beri sorunlarımız var, takıntılı- temizlik duşkunu- duygularını pek belli etmez. Bir sorunumuz olur konuşmaz, icine kapanır kendini odaya ceker oyle oturur. Evde kurallar var, surekli camları acar sıkıntılıdır, soylediğim hicbirşeyi zamanında yapmaz. Bulaşık yıkama, sofra toplama, temizlik yapar ama yapmasa da olur, temizlikci alabiliriz sorun yok. Cinsel hayatımız da hicbi zaman cok hareketli olmadı, cocuktan sonra sekteye ugradı, artık yanına bile gidesim gelmiyor. cok da onemsemiyorum cinsellik benim icin cok son sırada. Onun icin de ilk sıralarda oldugunu soyleyemem. Son 2 senedir surekli kavga halindeyiz, cocugun yanında da kavga ettik sonra aklımız başına geldi kestik. ama aramızdaki sogukluk cıg gibi buyudu. Elinden telefon duşmuyor, paso twitter instagram boş boş işler.. Ben banyoyu bile 5 dk da yapıp cıkarken, işten eve gelip hem yemek hem cocukla ilgilenirken, onun bu rahatlıgı bana cok fazla batıyor. Sen annesin tabiki sen daha yogun olacaksın diyor bana ama bu bakış acısını kabul etmiyorum. Ben anneysem o da baba. Cocukla parka gittiklerinde bile icim pır pır cunku cok dikkatsiz. cocugun başına mutlaka birşey geliyor onun bu rahatlıgından dolayı. Soguk havada cocuga bere takıyorum, bi bakıyorum cıkarmış. neymiş hava iyiymiş terlermiş. UStune vazife olmayan her konunun icinde mubarek. Cimri değil ama para konularında yalan soyluyor. Borsa oynuyor kaybediyor ve vazgecmiyor. Evin butun masrafı benim ustumde, o da ev kredimizi oduyor gerci. Ama krediyi odedikten sonra kalan parayı ne yaptıgı belli değil. Akılladım, her ay bana şu kadar para gondericeksin diyorum 2 aydır gonderiyor, biriktiriyorum. İyi bir insandır, evcimendir, kotu alışkanlıgı yoktur. Ama bunlar malesef yeterli değil. Ben yemek yaparken vs cocukla oynar ama ozbakımıyla alakalı hicbişeye elini surmez. cok yoruldum cok tukendim. Onun bu rahatlıgı, laf dinlemezliği, kendinde hata gormemesi ve aramızın bu halde olmasından surekli beni suclaması artık tak etti. İş hayatında kariyer sahibi bi insanım maddi sıkıntım yok ama boşanmak istemiyorum cocuk cok kucuk. Annem babamdan da destek gormuyorum, onlar kendi dertleriyle mesgul. Ayrıca cok ciddi bir sorun olmadıkca ( alkol, aldatma, şiddet) boşanmanın olmaması gerektiğini duşunuyorum, bir cocuk anne babasıyla birlikte buyumeli. Tabi normal bir anne babayla, boyle bir ortamda değil. Bir arada kalamıyoruz artık sinirlerim harap oldu. Ayrı mı yaşasak diyorum, zaten bir aradayken de varlıgı yok gibi. yada cift terapisine mi gitsek, yoksa biraz kararlı olup gercekten bir sure evden gitmesini ve anasının evinde surunmesini mi saglasam da aklı başına gelse. Cok caresizim