merhabalar,

biraz uzun olabilir ancak icimi dokup karşılık alabileceğim tek yerin burası olduğunu duşunduğum icin yazıyorum. vakti olan varsa okuyup goruşlerini bildirirse cok mutlu olurum.

24 yaşındayım, 1 senedir nişanlıyım kesik kesik 10 sene, tam 3 senedir nişanlımla birlikteyim.

en baştan başlamam gerekecek malesef; prestijli bir ailenin kızıyım, uc universite mezunuyum. iş olarak, maddi olarak gayet iyi bir vaziyetteyim.

nişanlımla seneler once (cocukken) sacma bir ayrılık gecirip seneler sonra tekrar bir araya geldik. bir araya geldiğimizde zaten o 24 ben 20 yaşındaydım. artık kafada bazı şeyler oturmuş, cocuk değiliz haliyle evlilik niyetiyle konuşmaya başladık. ilk konuşmaya başladığımız gun “ailene soyle evlenelim” dedi. velhasıl, ben soylemesem de ailem bir şekilde oğrendi ve oğrenir oğrenmez karşı durdular. kultur farklılıkları, okumuş/okumamış ilişkisinden dolayı. ben universite okuduğum icin o donemde, babam lise mezunu olan birine vermek istemediği gibi ilişki yaşamamıda istememişti. annemle babamın karşısında durdum “size x ’i pazarlamayacağım, kendiniz goreceksiniz ne kadar iyi biri olduğunu. gozumden bir damla yaş akarsa cekin beni alın” diye net cumle kurmuştum. gercekten de oyle oldu. nişanlım cok iyi biri, cok efendi, cok duzgun.

2 sene gecince işlerin ciddiye binmesinin daha doğru olabileceğine karar verdik bir şekilde, ailem kucuk olduğumu soyluyordu.

velhasıl, benim nişanlımın aile birliği yok. aile birliği olmadığı gibi, cok fesat ve cok pis insanlar grubunu barındırıyor icinde. herkes her şeyi birbirinden saklar, surekli yalan soylerler, herkes her şeyin hesabını sorar vs ben bunları nişanlılık aşamasında oğrendim.

şoyle oldu, kaynanamla herhangi bir problemim yok ancak onunda elinden hicbir şey gelmiyor bilmiyorum yapsa yapar mı da.

kayınpederim ve kaynanam seneler once boşanmışlar ve başkalarıyla evlenip başka bir aileleri var. nişanlım tek başına.

turlu turlu problem yaşadık, onun karısıyla onun kocasıyla sacmasapan. kayınpederimin karısı, kendini cok yuce goruyor. her şeye mudahil olabileceğini sanıyor. problem yaşadık kendisiyle, benimle yaşadığı problemden oturu kocasını doldurdu nişanlım babasız kaldı cok uzun sure, babası da silme evresindeydi oğlunu yani neyse. bi şekilde kendi aralarındaki muhabbeti hallettiler vs, istemeye gelecekler kayınpederim surekli bir erteleme peşinde cocuğu konuşturtmuyor. beni istemediğini duşunuyordum, neticede karısı ve dolabilir bana karşı boyle duşunuyodum yani. istemeye de gelmedi zaten. neyse biz bi şekilde nişanlandık kaynanam kayınbabam ile ailem tanıştı bi şekilde yuzukleri taktık arkadaşlar. normal olan nedir? nişandan sonra ailelerin hep birlikte bir araya gelip ara sıra konuşmaları, nişanlanan ciftin akıbetinin ne olacağı hakkında konuşmaları bunlar olması gerekiyor. benim babamı kimse aramadı. koskocaman 365 gun, 1 sene gecmiş; duğun BİR KERE konuşulmadı. benim ailem artık biz zorla mı kız veriyoruz durumuna girmeye başladılar.

velhasıl, nişandan sonra bir şekilde problemlerimin olduğu kişiyle sorunumuzu cozduk. kayınbabam ile de. kendisinin beni sevdiğini duşunuyorum ancak cok cetrefilli oldukları icin bu bile değişkenlik gosterebilir kendisi, aile icinde problem yaşamak istemediğinden mutevellit ben haksız yere ozur diledim. NEYSE.

benim ailem cok dolu olduğu icin, nişanlımla konuştular. “oğlum bu iş boyle olmaz, birilerinin bizimle gelip konuşması lazım. bu duğun ne zaman olacak ha 3 ay ha 5 ay ha 1 sene. bir şeyin belirlenmesi lazım” dediği icin, nişanlım babasıyla konuşmaya gitmişti. babası yine konuşturtmamış nişanlımı, başka şeyler anlatmış kendi İĞRENC ailesinin yaptıklarını vs vs. bunlar beni alakadar etmiyor inanın zerre de umrumda değil hicbiri olseler uzulmem o kadar. ben de nişanlıma dedim ki şuanda konuşmamız gereken şeyler bunlar değil, o senin babana onu demiş o bunu yapmış bu buna alınmış banane bunlardan dedim.

HE ŞOYLE BİR DURUM VAR BENİM GELİNLİĞİM KINALIĞIM HER ŞEYİM HAZIR, neden hazır. cunku bu zamana kadar nişanlımla hep biz bu senenin eylulunde evleniriz diye konuştuk. nişanlandıktan sonra da babasına bu durumu soylemiştik. keza, burda tek sucluyu onun ailesi olarak gormuyorum benim nişanlımda da cok buyuk suc var babasıyla konuşamıyor. cocukluk travması mı nedir bilmiyorum babasına karşı cok buyuk bi zaafı var ve babası bin turlu sorumsuzluk bin turlu yanlışta yapsa değişmiyor duşuncesi.

neyse, konuşmaya gitti geldi falan akşamında kayınpederimin eşi yine problem cıkardı bana mesajlar atıyor (her zaman her şey gunluk gulistanlık gitse bile sacma sapan bir şey bulur ve sorun cıkartır) şuan atlayarak anlatıyorum, daha once şahsıma hakaretlere bile maruz kaldım. benim ailem, evde sinir krizi gecirip saclarımı yolduğum kafamı duvarlara vurduğum anlara şahit oldular.

yine bir sacmasapan problem cıkardı, nişanlımı bana cok kotulemeye başladı. her ne olursa olsun, o adam benim kocam olacak gozuyle bakıyorum. kimse benim karşımda onu rencide edemez. gercekten nişanlımı cok seviyorum cok guzel bir insan, gorseniz o kadar kıymetli ki benim icin.

ama ailesi cok sorumsuz, berbat, vasat.

benim ailem artık bu iş uzamasın diye, ev verdi. dayadı doşedi. her şeyimi aldılar. artık kimse kimseden bir şey de beklemiyor. sadece bekledikleri şey aranmaları ve duğunu konuşmaları. ancak bunu yapan kimse de yok. ben en başta bu durum cok uzarsa b*ku cıkar demiştim. gercektende cıkmaya başlıyor. nişanlımı cok seviyorum ve asla kaybetmek istemiyorum onu. onunla aile olmak istiyorum. o benim ilk sevgilim, cok guzel hayallerimiz var bizim onunla. onun sahip olamadığı muhteşem aileyi ben ona verebilirim en vasat yerden geldiği icin. ama o da bağımlı gibi, babasından kopupta hareket edemiyor. gel yapalım sade bir nikah diyorum babasının sozunden cıkamıyor ben anlamadım bilmiyorum sacmasapan olaylar silsilesinin icindeyim. napmam gerektiğini bilmiyorum. artık cok yoruldum, herkes kendinden nefret ettirdi ben kimseyle uğraşmak zorunda değilim. yardım edin