Arkadaşlar merhaba, bu konuyu acıp acmamakta cok kararsız kaldım aylarca duşundum şimdiden yorum yapacak olanlar icin teşekkur ediyorum. Elimden geldiğince derdimi acıkca anlatmaya calışacağım.lutfen anlayışlı olun beni anlamaya calışın.
Ben şuan universite okuyan bir kızım.Kucukluğumden beri sessiz sakin bazen cok sosyal bazense kendi icine kapanmış kimseyle iletişim kurmak istemeyen yapıda biriyim.Derdime gelecek olursak bunu anlatmak inanın benim icin cok zor ama kimseye anlatamıyor ve icimde omrum boyunca bu konuda sıkıntı cektim ve cekiyorum.Kucukluk hatıralarımda ,gercekten cok kucukken oyleki kac yaşında olduğumu bile tahmin edemiyorum, babamın uyumadan once bana hikaye anlatması icin yanına yattığımı ve onun beni taciz ettiğini benimse henuz cinsellik algım gelişmediğinden onun yaptıklarını sevgi olarak anladığımı hatırlıyorum ama bu kac yaşında son buldu, ben neden anneme bunları anlatmadım, niye hicbişekilde kimseye soylemedim diye duşunmekten , aslında butun bu hatırladıklarımın gercekte olmama ihtimalini duşunmekten kafayı yiyeceğim ama sanki hatıralarım cok net yani başlı başına hatırladığım cok net goruntuler var kafamda.
Şimdi diyeceksiniz ki niye emin değilsin? cunku babamın o hatıralarımın haricinde birazcık buyuduğum vakitten (en azından mahrem bolgemin farkında olduğum yaştan) itibaren hicbir kotu hareketini tam olarak hatırlayamıyorum.ve o, o kadar hicbir şey yokmuş gibi davranıyor ve ben o kadar hicbirşey olmamış gibi davranmışım ki şimdi bu hafızamdaki goruntuleri ben kime nasıl soyleyeceğim? anneme mi anlatacağım ?babama mı soracağım ? gercekten boyle şeyler yaşadım mı yaşadıysam niye sustum ve susuyorum?
Kucukluğumde de o adam başka hicbir anımda yok ona dair hatırladığım anılarım yok. hep annemi hatırlıyorum oyle ilgisiz bir babaydı. yalnızca son 2 3 yıldır cocuklarını duşunuyor dertlerimizle ilgileniyor .bende ufak tefek şeyleri anlatırım onun soylediklerine cevap veririm ama hic yakın değiliz (normal olarak) uzun Sure goruşmeyip Eve geldiğim bazı zamanlar hoşgeldin sarılması olur ya hani o anlarda bile geriliyorum. niye kendime bunu yapıyorum kimseye anlatmıyorum, inanın bilmiyorum . yaşayacağım sureclerden korkuyorum belkide.
Yada beynim bu olayı o kadar korkunc algılıyor ki butun anıları bastırmaya calışıyor. zaman zaman herşeyim olmasına , beni cok seven bir erkek arkadaşım olmasına rağmen kimsenin beni sevmediği hissine ,kendi benliğimin aşağılık olduğu, cok gereksiz insan olduğum hissine kapılıyorum sık sık depresif haldeyim hicbir sebeb yokken gunlerce yatıp ağlıyorum ama anneme anlattığım hicbir şey yok . beni cok guzel cocukluk gecirmiş hicbir sıkıntımın olmadığı biri olarak goruyor, bu duşuncesine de ben sebeb olmuşum herşeyi bastırmışım niye hicbirşeye tepki vermemişim, kucukken bile ikili hayat yaşamışım hic bilmiyorum . kendimi sucluyorum ,
cok değişiklik ruh hallerine giriyorum ,bunları niye yazıyorum şuan sizden ne bekliyorum inanın bilmiyorum.
Cok uzun oldu buraya kadar okuduysanız cok teşekkur ederim . cok iğrenc insanın midesini bulandıran sinir bozucu bir olay farkındayım sizi Gerdiysem ozur dilerim.