eski konularıma okuyanlar belki bilirler. akraba evliligi ve sonuc boşanma asamasındayım.
cok zor gunler gecirdim. bu surecte benim ve ailemin yanında cok az yakınımız durdu .
sorunu sucu bana attılar erkek tarafına toz kondurmadılar tabikide.
bir diger teyzemın kızıda 1 ay evli kalıp benim yasadıgım seylerı yasamıs ve oda ben bu ınsanlarla yapamam dıyerek davasını acmıs bulunuyor.
bu teyzem bır kez olsun annemi arayıp mimi nasıl demedı erkek tarafını tuttu bugun arıyor ki abla kızım soyle uzgun boyle iftiralar atıyorlar diye dert yandı.
demem o ki kimsenin ahı kimsede kalmıyor. birine bile isteye bir kotulukte bulunduysak o bize eninde sonunda donuyor. ilahi adalet tecelli edecegi gunu zor zamanlar yasatan bu insanları affetmeyecem.
hayat devam ediyor bazı ınsanlar buyuk bir ders oluyor ınsan kendıne onem vermelıymıs bunu acı sekılde anladım.......
paylasmak ıstedım sadece