Merhaba... oncelikle her yoruma saygım var ancak insanların sıkıntılarını kucumseyen yorum yapılıp da hem ben hem de karşı taraf kısıtlansın istemiyorum
Etrafımda bir tane bile iyi insan yok. Konuşacak kimse yok. Herkes laylaylom herkes gunluk yaşıyor. Is yerindeki insanlar da oyle. Isimi yapıp bir kac kisi dışında kimseyle is dışı konuşmuyorum. Bir erkek arkadaşım 2 haftadır sevgilisi ile sorunlarını anlatıyordu bana ben de yardımcı olmaya calışıyordum. Butun yaptıklarını bana anlatıyordu. Dunden beri nisanlanmayi planlıyormuş. Yani bana dert anlattı vaktimi aldı. Sanki ayrılacak gibi konuşuyordu. Internetten biriyle tanışmıştım 1 yıldır 1.5 saatlik mesafeden beni gormeye gelmedi. Surekli bahane buldu. Senbenim icin ne yaptın sen de gelebilirdin beni gormeye dedi. Ben de konusmak istemiyorum dedim. Az once beni her yerden sildi. Calışıyorum.
Esai saatleri.icinde isime odaklaniyorum. Mesai bitince ebe geliyorum. Evde sorun yok ama iki gundur cok sıkılıyorum. Konusacak kimse yok. Yine de ke dime bir seyler bulmaya calışıyorum. Iyi olmaya calışıyorum. Dua ediyorum ama sanki ıcimde bir şey beni kemiriyor.
Simdi bazı kişiler milletin ne dertleri var sen ne yazıyorsun diyecekler ama cok sıkıldım. Is yerindekiler car car ceneliler. Ben isime odaklaniyorum ama varlıkları bjle beni rahatsız ediyor. Buna yapacak bir sey yok biliyorum. Bir kac sene once onlar yuzunden cehennemi yaşadım. Tabutta yatıyormuşum gibi 8 ay gecirdim.o gunler bitti. O gunlerde kurtuldum. Gecen sene bugun direksiyon sınavından kalmıştım. Butun gun agladim. 2 ay sonraki sınavda azmettim gectim. O kotu gunden de kurtuldum ama şimdi sıkışıp kalmışım gibi hissediyorum. Beni sevenbenim sevdiğim biri de yok. Sosyal degilim. Bi yerlere girip cikayim insanlqrla haşır neşir olayım bunu da sevmiyorum. Kendi kendime yetiyordum ama goruştuğum kişi ve sevgilisini bana kotuleyip nisanlanacak arkadas yuzundencanim sıkıldı cok ağladım. Insanları olayları takıyorum kendi isime bakamıyorum.
Sizlerin tavsiyeleri olur mu bu konular hakkında?