Bir kac aydır,topiğe giremedim.Aslında uzaktan takip ettim ve sizlere umut olmak icin,durumumdan emin olmak istedim.
Sitenin bu bolumun de,ozellikle varikosel ameliyatından sonra hamile kalanlar topiğinde,beni tanımayan
yoktur sanırım.Arkadaşlarla uzun bekleyişimizin ardından,aramızda espri malzemesi bile olmuştu,
''herkes gitti bir biz kaldık buranın gedikcileri''diye
Durumumuzu bilmeyenler icin kısaca ozet geceyim.
2,5 senelik mutlu evliliğimizin tek eksiğiydi bebeğimiz.
Korunmadan gecen 6 aydan sonra her ilişki de olduğu gibi ilk ben gittim dr'a.
Butun testlerim normal cıkınca,eşime gitmesi gerektiğini soylediğimde
tipik erkek tepkisi ''acele etme,olacak mutlaka,daha ne kadar oldu ki''oldu.
Ama biraz silkelemeden sonra gonullu olarak gitti
Sonuc 1.200000 sperm...
O rakam ilk başta hicbir şey ifade etmedi aslında.
Ta ki işin icine girip,sahip olduğumuz sayının normal değerlerin cok altında olduğunu,
durumumuzun cok vahim olduğunu anlayana kadar...
Sonra hormon testleri yapıldı,gayet guzeldi sonuc.
Ama tekrarlayan butun sperm testlerimiz birbirinin aynıydı.
O an karar verdim,her ne olursa olsun mucadele edicektim.
Asla oluruna bırakıp,kendi kendine duzelmesini beklemeyecektim.
Duyduğum ve aklıma yatan her şeyi denedim.
Kurler,takviyeler,ilaclar,multivitaminler ve en son ameliyat...
Sayının azlığı araştırıldığında,bir neden yoktu.
Eşimin en son gittiği bir dr,başlangıc aşamasında 1. dereceden bir varikosel olduğunu soyledi.
Aile dostumuz,iyi goruştuğumuz bir urolog buyuğumuze danıştık.
''ameliyata şimdilik gerek yok,bi faydası olmaz varikosel cok duşuk,iltihap varsa kurutması icin
antibiyotik vereyim,bi gozlemleyelim''dedi.
Hayatta en kotu şey caresizlik.ve biz cok caresizdik.
Cunku sayının duşuk olmasının sebebi bilinmiyordu.
Eve geldim ve yine kendimi burada buldum,kendi durumuma yakın olanları aradım.
Krishazel'i buldum eksik olmasın buralardan,bu topiğin O'na cok ihtiyacı var!
Durumumuzu anlattığım da bana şiddetle eşimin varikosel ameliyatı olmasını soyledi.
Aynı durumu yaşamışlardı ve ameliyat sonrası sayıları fırlamıştı mucizesine kavuşmuştu hatta 2. mucizesine de
Eşime anlattım,bana haber vermeden gidip ameliyat gununu almış.O'nun cesareti,isteği beni
daha da guclendirmişti.Ameliyat sonrası 3 ay gecmek bilmedi.
Test gunu geldi ve sonuc ikimizin de omuzlarını duşurdu.
O'dı...Olculememişti...
Bir iki gun O'na belli etmedim,''olabilir,daha ilk test bu ancak yenileniyo spermler''diye
O'nu teselli ederken,gizli gizli ağladım.
sonra 6. ay ikinci test,sayı yine 0'dı.
Ameliyat olanlarla konuştuğumuz bir topikte,test sonuclarımızı soylerken,
sayıları 90-100 milyonlarda olan arkadaşımızın bizim sonucumuzu duyduğunda ki
''Allaha cok şukur bizim sayı problemimiz yok canım'' cumlesi,
zaten bozuk olan moralimi daha da demoralize etmişti.
Yılmadık,pes etmedik,kurlere,takviyelere bir aydan fazla ara vermedik.
Eşim yanlış hatırlamıyorsam son testini eylul ortası gibi vermişti.
Sayı 1.000.000 cıkınca sanki beta-hcg değerimi gormuş gibi sevindim.
En azından bi umut vardı,artabilirdi.Yine standartların cok cok cok altında bir sayıydı ama
yuzumuzu guldurmuştu.Eşim takviyelere her zaman ki gibi devam etti tabi.
Sonra gecen ay bir gun,saat gibi bir tek gun bile gecikmeyen reglim gecikti
Ama hic umutlanmadım biliyor musunuz.Cunku daha once reglime bir gun kala bile yaptığım onlarca
idrar testinden,''bu aydan cok umutluyum''diye koştuğum kan testlerinin negatif sonuclarından sonra.
Cooooooook uzun zaman gecmişti test yapmayalı.
Eşime bir şey soylememe gerek yoktu cunku benden iyi biliyordu tarihlerimi ve,
bana sinyal veren goğuslerimin ağrısını.Adet olmadan bir hafta once sormaya başlardı ''goğuslerin ağrıyor mu,
kasıkların bacakların ?''Bir gun gecti,2-3-4...
Eşim işteydi aradım ''gelirken test al ama lutfen umutlanma olur mu''
Geldi,testi yaptım,banyo da heyecanla beklemeye başladık.
Ama daha 1 dk yeni gecmişken gorduğum şeyle aklımı kacıracak gibi oldum,
aylarca,yıllarca yaptığımız testler de spotun altına sokup dk larca bakıp,ikinci cizgiyi adeta bilincaltımız da
kendimiz yaratırken,bu defa ikinci cizgi kıpkırmızı,kopkoyu oradaydı işte.
Ben inanamadım,eşimin sesiyle kendime geldim,sonrası cığlık,ağlama ''işte buuuuuu''nidaları
yarım saat sonra tekrarladık yine aynı sonuc
sonra sırasıyla ertesi sabah kan testi,keseyi gormek,kalp atışlarını duymak...Her bebek her hamilelik bir mucizedir,
ama bizim durumumuzda yaşadığımız bu mutluluğun başka bir tarifi yok...Mucize!
Hic onemi yoktu aslında ihtimallerin ama duşundum yine de,
dalgalı kur gibi olan spermlerin sayısı muhtemelen artmıştı,
1,5 ay once 1.000000 olan sayı ya birden fırlamıştı,
ya da hep dediğimiz gibi ''tek bir tanesi yetmişti''
Yerimde duramıyordum,ruyada gibiydim.Yeni yeni idrak ediyorum her şeyi...
Allahım oyle buyuk bir mucize yaşattı ki bize,oğrendiğim gunden beri her gun dua ediyorum,
''Allah'ım sana şukurler olsun,bana da yaşattın bu guzel duyguyu,
tanıdığım tanımadığım butun hemcinslerime yaşat,kimseyi aratma ağlatma,bekletme.
İsteyen,dileyen ve hakeden herkese yaşat''diye.
Cunku cok isterken sahip olamamanın nasıl bir acı olduğunu inanın en iyi ben bilirim.
Biz eşimle butun bunları yaşarken cevremizde ki herkese yalan soylemek zorunda kalmıştım.
Ama iyi niyetle ama bir sorun olduğunu hissedip canımı yakmaya calışarak ''hani bebek yok mu?,
duşunmuyor musunuz?''diye soran herkese ''yok boyle cok iyiyiz,daha erken duşunmuyoruz''diye
kendimin bile inanmadığı yalanları sıralıyordum.Allah affetsin ama o zihniyette insanlara durust olup,
''cok istiyoruz ama olmuyor''desem,dahiyane fikirlerini ve laflarını cevire cevire sokarlardı eminim.
Cok uzattım biliyorum ama ben sıkılmadan sonuna kadar okuyacağınızı biliyorum cunku ben de
''biri boyle mucize hikayesini,guzel sonuclaını yazsa da okusam''diye can atardım.
Cunku her mucizeyle biten guzel hikaye bizi biraz daha guclendiriyor.
''Onlar başarmış,biz de başarabiliriz''diye duşunurdum okurken.
Canlarım,yureklerinden gecenleri en iyi bildiklerim;
sakın ama sakın bir tek an bile umutsuzluğa kapılmayın!
Bir tek gun bile olmayacağına inanmayın,vazgecmeyin.
Ne kadar umudum azalsa da,moralim cokup,omuzlarım duşse de bir gun bu guzelliği yaşayacağıma hep inandım.
Siz de inanın,sizler o kucuk mucizeleri boylesine isterken,boylesine hakederken,
gelmemeleri imkansız!!!
Allah verdiğiniz mucadelenin her adımını goruyor.
Her bir gozyaşınızı,canınızı acıtan herkesi,
her gece yatağa yattığınızda karnınızı okşayarak ettiğiniz duaları,
hic tanımadığınız bir cocuğun gozlerine bakarak dilediğiniz her şeyi biliyor,goruyor...
Ve hepsinin mukafatını er yada gec veriyor.
Kendinizin bile inanmadığı bir ay da
Size kullandığımız kurleri,takviyeleri yazıcam bir sonra ki mesajım da.
Her satırında yeniden yaşadığım hikayem biraz duygulandırdı da
Ara verelim,tekrar yazıcam...