Kizlar oncelikle merhaba,
Bu konuyu buraya yazmadan once cok duşundum.Cok aman aman dert etmiyorum kendime, fakat sanki artık *neden*sorularını kendime daha cok soruyorum.Akil almaktan cok,niyetim dertleşmek.Aslinda Allah başka dert vermesin ama kısaca anlatayım.Eşimle aslında cok uyumlu, cok anlayışlı,herşeyden konuşabilen ciftleriz.Ve aramızda 7 yaş var.Esim 36 yaşında bu arada.Kendisi de ben de bakımlı, hoş insanlarız.Fakat ayda bir,bazen cok nadir 3 hafta da bir falan birlikte oluyoruz ve genelde benim adım atmamla geliyor ya da gelmiyor yani ya yorgun oluyor,ya iş stresi oluyor,falan... Aslında cok buyuk tepkiler kendisine vermiyorum peki diyorum ya da bazen gercekten alindigim zaman soruyorum ama değişen pek bir şey olmuyor.Misal olarak,uykum var vb.. nedenlerle yarin diyor ya da haftasonu falan..Yani erteleme ve randevulasma ile oluyor coğu zaman kısacası.Ee ben de oyle olunca hevesim kacıyor belki de icten ice aliniyorum.Gercekten kendimi de cirkin bile gorme noktasına geliyorum bazen,ama koşeden donuyorum malum depresyona girecek halim yok,kucuk cocuğumuz var ...Yani bir de anlamadığım sabahtan akşama kadar cocukla kalan ben,yemektir,temizliktir,iştir guctur, zırt pırt islerdir yapan ben,hoş o da yardım eder ama ne bilim surekli reddedilen yine ben. Bu arada reddetme surekli her istemede duzenli olmuyor mesela,3/4 kere de 2 kere falan..
Var mı aynı durumu yaşayanlar ya da yaşamış olanlar..Cozum ne diyemiyorum bence kişide bitiyor ama dertleşmek istedim işte..Evet her defasında olacak diye bir şey asla yok ama Acaba ben miyim birşeyleri yanlış yapan demekten kendimi alamıyorum.Bir de canlı bir kişiliğim var yani oyle sıkıcı biri de değilim gercekten anlamıyorum bazen.