İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki surekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile cekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra cok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu donem 5-6 ay surdu ama şu sıralar yine bi cıkmazdayım. Daha 1 ay once cok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan cıkışında benim uyku duzenim bi sure berbattı. Bayramın 1. gunu eşim sabahın 4 unde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu acıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani oyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yuzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey soyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gun gidemedik. Ertesi gun eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dun akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim icimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından muzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergun gorse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku duzenim bitap bugun gidemem sen cok istiyorsan git gor bayramlar torbaya girmedi bugun olmaz yarın olur yarın olmaz pazar gunu olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Boyle soyleyince aşırı sinirlendim actım ağzımı yumdum gozumu.

Bu annesine gitti 3-4 gun orda kaldı. 3-4 gun sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi calıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum acamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hic kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yuzume bakmıyor. Mutfakta sigara iciyor su icmeye giriyorum mutfaktan kacıyor. İcerde oturuyor gecip oturuyorum başka odaya kacıyor. Geldiler sen şoylesin sen boylesin insan kocasına boyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen cok gecimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O gunden beridir de goruşmuyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla duzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetci olduğum hoşlanmadığım herşeyi acıkca dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de cocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugun herşey gulluk gulistanlıkken yine başladı cocuk istiyorum cocuk istiyorum diye geciştirmeye calışıyorum konuyu kapatıyorum hala usteliyor. Kızlar en son dayanamadım soyledim ya sen değil misin “ cocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dovse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra oğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl kufur ediyorsun butun apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben boyle bi adamdan cocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Boyle soyledikten sonra fırladı soylene soylene kalktı gitti “boşan oyleyse cocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan ozellikle bu cocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka care bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi cozdum dedim. Kızlar gecen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gun bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgun cocuğum olsa bi cıkmaza girsem cocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yuzune soyledim az once. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gosterdi bana gercek yuzunu yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kac gundur soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu cabalıyordu duzelsin diye tam bişeyler duzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hic mi akıllanmaz.. Gittikce soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?