eşim gecen sene bitirdi ... bizim 20 gunluk kızımız var şuan
) cokta mutluyuz ...Ailem benimle konuşmuyor fakat ben bu durumu takmadığımı sanırdım yada icime atardım bilmiyorum...
ama dun kuzenlerimden birinden bir mesaj geldi bizi affetmeyeceklerini soyluyorlarmış bayramda falan gelme gibi bir duşuncemizin olmamasını soyledi boş yere kendinizi uzersiniz stres yaparsınz boşverin dedi ( kabaca boyle anlatıyorum yazdıklarını )
Bunu okuyunca kendimi cok kotu hissettim evde tektim umursama dedim kendi kendime ama başaramadım daha fazla kendimi tutamayıp ağlamaya başladım bebeğim yanımda kanepede uyuyordu o an sanki hissetmiş gibi uyanıp ağlamaya başladı kucağıma aldım ama bir turlu susturamadım beni hissetmesi icin yavaşca sarıldım o an derin derin ic cekti ve bir sure sonra sakinleşti..
aslında boyle cok kendimi bırakıp ağlamayı seven bir insan değilim kimsenin yanında cok duygusalım ama bunu belli etmeyi sevmem ama o an nasıl bir boşluğa duştum inanın bende bilmiyorum
(bebeğimi sakinleştirdim ama goz yaşlarıma engel olamadım
(( bir yandan akan goz yaşlarıma hakim olmaya diğer yandan bebeğime hissettirmemeye calıştım ....Dedim ki kendime sen zaten biliyorsun seni istemediklerini bu kendini bırakmakta neyin nesi ama işte ( bebeğimi tekrar yatırdım ama yatırır yatırmaz irkildi ve ağlamaya başladı (( belki 1 saat uğraştım uyuması icin ...Şimdi uyudu ama ben hala cok kotuyum bebeğim etkilenmesin diye ağlayamadım cok fazla sıktım kendimi şuan cok başım ağrıyor... bana onerebileceğiniz bişey var mı ?