33 yaşındayım ve 10 yıllık evliyim. 6 yıldır cocuk ozlemi cekiyorum. Eşimle cok erken evelendik ve ilk başlarda cocuk icin yaşımız genc diye acele etmedik. Daha sonra bir bebeğimizin olmasını cok istedik. 1 yıl boyunca korunmadan bebek sahibi olmaya calıştık ama hic bir sonuc alamadık. Daha sonra doktora başvurduk ve erken menopoz gerceğiyle karşı karşıya kaldım. Doktor cok umut olmadığını ama yinede bir tup bebek denememizi onerdi. 1 tane yumurta cıktı ve cok kalitesiz olmasına rağmen transfer gercekleşti. Aslında sonucunu bile bile bir umut bekledim ve malasef sonuc husrandı. Daha sonra bunu hırs haline getirip başka bir merkezde tekrar bir deneme yapmaya karar verdim. Bu sefer bir cok ilac kullandım yine tek yumurta cıktı ve sonuc yine husrandı. Kendime bir soz verdim ve 3. kez deneyip sonucu aynı olursa daha denemeyecektim. 3. transferimizde oldu ve sonuc yine husran yine husrandı. Doktorumuz bize yumurta donasyonundan bahsetti. Aslında cocuk sahibi olabilmemin tek yolunun bu olduğunu soyledi. Son denememden sonra psikolojim iyice bozuldu. Anne olmayacağım gerceği beni gunlerce aylarca yedi bitirdi. Sonunda ne kadar kabullenemesemde yumurta donasyonunu araştırmaya başladım. Hayatta tek istediğim bir bebeğimin olması ve bu sadece bu yolla mumkun. Cok yer araştırdım. En sonunda bahceci kıbrıs tup bebek Merkezinde karar kıldım. Sonra bu foruma geldim ve bana yardımcı olcağınızı duşunerek bu başlığı actım. Eğer bana yardım ederseniz ve bildiklerinizi benimle paylaşırsanız cok sevinirim . Benimle birlikte tedavi goren varmı. Arkadaşlar psikolojik desteğe ihtiyacım var lutfen yardım edin.
