merhabalar yaklaşık 18 aydır burdayım ve sizlerden cok şey oğrendim hayattan oğrenemdiğim tek şey ise yaşama sevinciydi o sevinci bir kez yaşadım 2007 yılında hamile kaldığımdaydı tarfi imkansız bir mutluluktu 1997 yılından itibaren kusmuş olduğum hayatımla barışmıştım inanın hic bir şey o anki mutluluğumun yerini tutmadı fakat uzun surmedi aynı yıl icinde bebeğimi kaybettim ve ben ne 2007 yılından onceki bendim nede sonrasında evet nefes alıyordum evet beni cok seven eşim ve dostlarım vardı fakat yetmedi tam 12 yıldır istediğim bir bebek ozlediğim hasretle beklediğim bir bebek hep umut ettiğim defalarca yıkıldığım bir bebekti gelmedi gelmek istemedi bu dunyada sadece bir avuc toprağı var bebeğimin mezarına gidemediğim sadece bir kez cesaretimi toplayıp gittiğim mezrı gittiğimde toprağından almıştım onunla teselli bulurum diye hala evde saklıyorum kokluyorum yinede icimdeki ateşi sonduremiyorum. 1 yıl icinde 4 kez tedavi gordum 3 negatifti son umudum olan son tedavimde ise karma karışık bir surec yaşıyorum once duşuk değerle gebelik cıktı sevinemedim ya duşuk ya kimyasal gebelik yada dış gebelik ben hangisini yaşıyorum hic bir fikrim yok neden bunları yaşamak zorunda kaldım cok uzuluyorum daha fazla dayanmaya gucum yok ruhum bedenim can cekişiyor artık son umudum dedim cunku 2 yılda odeyemeyeceğimiz borca girdik devletin vermiş olduğu haklarda bitti toparlanıp tekrar başlamak benim icin cok zor yaşımda 32 yumurta rezervimde bitmek uzereymiş yani benim bununla yaşamaya alışmam gerekiyormuş soruyorum nasıl bunu başarabilen varmı icinizde icimde en ufak yaşama isteği yok her şeyim cocuğa endeksliydi cunku o kadar cok istiyordumki bir tarafa dunyanın tum nimetlerini diğer tarfa cocuğumu koysalar inanın cocuğumu secerdim dunyanın en ufak ganimetinde bile gozum yok sakın yalnış anlamayın umudumla birlikte mucize ve duayla olma inancımıda yitirmiş durumdayım cunku cok dua ettim gece gunduz hep ağlayarak dua ettim ağlamktan sol gozumde kor olama riski var ve ben hala ağlıyorum neyse sacmaldım galiba bunları niye yazdım bilmiyorum belki teselli edilmeye ihtiyacım var inanın bilmiyorum cok karışık duygular icindeyim