Arkadaşlar merhaba,
Hayatta birbirinden farklı binlerce acı var, imtihan var. Bunlardan birisi de evlat sahibi olmak isteyip olamamak.. işte bu yuzden hepimiz burdayız.

Eminim ki herkesin kendi huzun dolu hikayesi var burda. Bunlardan biri de benim. İşte bu yuzden sizi anlıyorum. aynı imtihanın farklı versiyonlarını yaşıyoruz. Allah yardımcımız olsun.

Hamile birini gorduğunuzde gozlerinizin dolmasını, “acaba bi gun bende..” şeklinde icinizden gecen cumleleri, bi bebek gorduğunuzde icinizdeki o ince sızıyı cok icten hissediyorum. Belki sizde dışarıya hic bişey olmamış gibi davranıp “ hayırlısı inşallah kısmetse olur “ diyip sonra kendinizi odaya kapatıp saatlerce ağlayıp kahroldunuz.. her yeni tedavide umutla doldunuz, her yeni doktorda “ bu sefer olcak galiba “ dediniz ama elinizde hayal kırıklığından başka bişey kalmadı en nihayetinde..

benim hikayemi anlatsam roman olur hayatta bi cok zorlu imtihan yaşadım ama en zoru buydu.Cunku diğerleriyle oyle ya da boyle bi şekilde başa cıkabildim. Ama bu benim irademin dışında bişeydi. Ben cok guclu biriyimdir normalde hic yıkılmazdım. Ama bu cocuk muhabbeti beni oyle bi yıktı ki hala ayağa kalkamıyorum. O yuzden artık ayağa kalkmaya calışmaktan vazgectim. Cunku şuna ikna oldum bu cocuk işi tamamen Allah ’ın elinde. Biz kendimizi yırtsakta O vermeyince olmuyor. Buna ikna oldum. O yuzden tamamen Rabbime teslim ettim kendimi. Pes ettiğimi de duşunmeyin.Son care tup bebek tedavisine başladım. Buradaki bircok kişinin yazdıklarını okudum.

cok zor bir surec. İnsanlar “YANLIŞLIKLA” hamile kalırken, “İSTEMEDEN” cocuk sahibi olurken ya da doğurup “COPE ATARKEN” biz iğneler ilaclar maddi manevi yıpranmalar bekleme surecleri...Allah hepimizin yardımcısı olsun. İnşallah bizimde imtihanımız biter hayırlısıyla evlatlarımızı kucağımıza alırız. Allah evladın varlığıyla da yokluğuyla da imtihan etmesin. Hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin amin.