Oncelikle bu platformda yazdığım ilk yazı olduğunu ve sistemine cok yabancı olduğumu belirtmek istiyorum. Amacım, benim gectiğim yollardan gecmekte olan ve bunu yaşayan başka insanlar var mı, acaba beklediğim bir mucize mi diye duşunen birileri varsa onlara guzel gunlerin gelebileceğini soylemek. Ben de bir zamanlar gunlerce haftalarca kendime umut olsun diye yerli yabancı her kaynağa ulaşmaya calışmıştım ve olur da bu zamanların sonunda bebeğim olursa birilerine umut olmayı istemiştim.
2016 yılı Şubat ayında ilk hamilelik haberini almıştım, her şey yolundayken 10. haftada bir duşuk yaşadım. Bu olay beni tahminimden cok fazla sarstı. İlk doktorum İstanbul İnternational hastanesindeydi bu surecte doktordan asla bir destek gormediğim icin hemen duşuk sonrası farklı bir doktor arayışına girdim ve ofise yakın olduğundan Taksim Acıbadem ’de bir perinatologa başvurdum. Duşuk İcin araştırmamız gereken bir şey var diye bir takım tetkikler yapıldı( kromozom testi vs gibi) hic bir sorun bulunmadı. 2016 Ekim ayında tekrar hamile kalmıştım. Fakat bu defa da beta hcg sonuclarında beklenen yukselme gorulmedi ve ultrason sonuclarında embriyo gorulmedi tekrar kurtaj ile bu gebelik de sonlandırıldı. Bu surecte İstanbuldan İzmire taşınmıştık. Aile yakınımız olan doktorum bu durumların sık yaşandığını bir sorun olmayacağını soylemişti fakat ben bişeylerin yolunda olmadığını hissetmiştim yada bir sorun bulursam daha rahat edip herşeyi bir nedene bağlamış olacaktım. Boş bekleyip kabullenmek ve olumlu duşunmek hic bana uygun bir durum değildi. Maalesef karamsar bir durumdaydım ve ancak kendimi bişeyler Yapmaya calışarak rahatlatacak haldeydim.
Bunun uzerine Nisan ayında Maslak Acıbadem ’e İbrahim Bildiriciye gittim. Kendisi genel bir muayene sonrası bir takım testler istedi (daha once yapılan detaylı testler dosyalarla yanımdaydı ) aslında hepsi genel gebelik oncesi yapılan hormon testleriydi. Fakat daha once gittiğim hic bir doktor amh seviyesine bakmamıştı. O gun Hastanede kan verip Sonucları beklemeden İzmir ’e donmuştum. sonuclar cıkınca kendisine mail ile ulaştım ve amh dışında hepsi normal referans aralığındaydı. Amh sonucum 0.09 du. Birkac saat icinde kendisinin asistanı bana ulaştı. Bir sorun olmadığı ama acil olarak tup bebek kliniğine yonelmem gerektiğini ilettiler. Ertesi sabah tekrar İbrahim Beyin odasındaydım. Gecmiş duşuklerin bu rezerv duşuklendiğinden de kaynaklanabileceğini zaman kazanmak icin en iyi yontemin tup bebek tedavisi olduğunu belirtti fakat bu surecte asla bizi paniğe suruklememiş cok guven vermişti( sonrasında duyduklarım beni cok sarsacaktı). Hemen oncelikllendirerek aynı hastanenin tup bebek kliniğinde goruşme ayarladılar. Fakat Dr muayenesi esnasında karamsar bir yuz ifadesiyle hic folikul goremiyorum belki 1 tane diyip, amh sonucunu da okuyunca yaşın 31 olmasa ve gebelik yaşamamış olsan evlat edinmeni yada yumurta donasyonu duşunun derdim sozuyle bana muthiş bir şok yaşattı. Yolun cok uzun ve zor olabilir dedi acilen tup bebek havuz yontemi yapılması gerektiğini soyledi, ve kocaman bir takviye vitamin recetesiyle bilgilendirme odasına yonlendirildik. Bugun duşununce hala cok acımasız bir bilgilendirme olduğunu duşunuyorum. Direk klinik sorumlusu fiyatları yazmaya nasıl bir fatura cıkacağını hesaplamaya başlamıştı (o kadar hızla ama ben asla duyduklarımı idrak edemiyordum aklımda surekli hic folikul yok evlat edin derdin sozleri donuyordu. Cıktığımda baya ağlıyordum. Eşim ve kız kardeşim de benimle aynı şoku yaşıyor bir yandan beni teselli etmeye calışıyorlardı. Ve eşim bu yaklaşım uzerine tup bebek tedavisini bu hastanede yaptırmayacağımıza karar vermiş, bu surecte hepinizin pozitif bir ekibe ihtiyac duymuştuk. Aynı gun elimizde sonuclarla Amerikan Hastanesine gittik Ramazan Hocayla ilk goruşmemizdi ve ben inanılmaz uzgun ve korkmuştum. Cok sakin ve kendine guvenen bir şekilde bizi bilgilendirdi. Bu sonucların imkansızı gostermediğini ama en doğrusunun tup bebek yontemi olacağını iletti, genel muayene sonucu şu anda tup bebek tedavisine başlamanın uygun olmadığına karar verdi cunku gelişecek folikul gorulmediğini soyledi. Elimdeki binlerce liralık vitamin recetesinin de pek bir anlamı olmadığını ve panik olmamamı soyledi. en azından bir nefes aldığımı hissetmiştim. Bir sonraki ay kendimi daha iyi hissederek tekrar Ramazan hocaya gittim ve bu defa 3 folikul gorduk hemen tup bebeğe başladık. O tedavide 5 yumurta toplandı ve 2 embriyo elde edildi. Transfer hemen yapılamadı cunku rahim filmine gore histereskopi yapılmasına karar verilmişti. Aradan 2 ay gecti ve transfer yapıldı fakat sonuc negatifti. Tekrar başa donmuştum, ardından tekrar tup bebek yapıldı fakat yine yumurta gelişmiyordu elde edilen 1 yumurta ile embriyo oluşmamıştı. Surec sıkıntıya girmişti tup bebek tedavisi icin gereken folikul gorulmuyor boylece başlayamıyorduk bile. Sonra internette kendime umut ararken buluyor bi yandan da karamsarlık icinde boğuşuyordum. İcten ice cocuğumun olmayacağı fikri hic aklımdan cıkmıyordu, eşim de benim yuzumden evlat sahibi olamayacak diye kendimi cok uzuyordum. Ama bana sonsuz bir desteği vardı ve her durumda yanımdaydı. Ramazan hoca ile goruştuğumde evet zor yollardan gectiğimi, sabrımın tukendiğini bana iyi bir sonuc veremediğini ama bu yolda tek bir yumurtanın bile yeterli olacağını bilmem gerektiğini soyledi. İstersen bir sure dinlen Dedi, birkac yıldır bu konuda hapsolmuş durumdaydım. Aradan 3-4 ay daha gecmişti. Fakat değişen birler olmuyordu. Bu arada soylemek isterim ki ben hic bir donemde oyle pozitif bir havaya burunup aman aklımdan cıkarırsam olurmuş moduna gecemedim. Bu konu hep bir sızıydı kalbimde ama maalesef genetik mirasım boyleydi. Eşim bana değişiklik olması icin bir tatil planlamıştı. Amerika ’da 10 gunluk cok yorucu tatil yaptık donduğumuzde tekrar tup bebek tedavisine başlamayı umuyordum, bu surecte ben izmirdeydim eşim iş icin İstanbul İzmir arası mekik dokuyordu. Ama bu trafik beni baya yormuştu ve kardeşime bu defa tedaviye başlamayı istemiyorum sanki dedim.normalde asla durmayan hep bişeyler peşinde koşan bendim. O da boşver o zaman gitme dedi. Bundan yaklaşık 3 hafta sonra hamile olduğumu oğrendim. İnanamadım! Burdan sonrasını cok detaylı anlatmama gerek yok bence tabi ki sonsuz bir mutluluk
Şu anda oğlum 20 aylık demem o ki ben de cok zor donemler gecirdim, kendimi motive etmekte zorlandım. Ağladım, kızdım, anlaşılamadım, anlatamadım ama atlattım. Dileğim, tum kalbiyle bebek isteyen ve hayatının sonuna kadar evladına sonsuz sevgi verebilecek herkesin bunu yaşaması. Bilin ki, oluyormuş, imkansız değilmiş ve icinizden gecenleri dinleyin size bu surecte destek olmayanları yanınızda tutmayın. Sevgiler..