Selam arkadaslar...

Konu annem. Aslinda bu cok kisisel bir konu. Niyetim onu kotulemek veya karalamak degil, bu duruma karsi yapilabilecek fikirler edinmek.

Surekli etrafindaki insanlarin hayatini cehenemme ceviriyor. Bilhassa en yakinlari biz oldugumuz icin babamin, kardesimin ve benim. Oyle boyle degil, insanin damarina basiyor, butun gun basinin etini yiyor, kucuk dusurucu ve agressiv tavirlarda bulunuyor. Kendisi bu huyundan yanliz kaldigi gibi, bizim baska insanlarla gorusmemizi arkadas olmamizida istemiyor ve elinden geldigince engel olmaya calisiyor. Oldum olasi boyleydi.

Insani cileden cikaran ve psikolojik olarak cokertebilecek bir yetenege sahip. Oyle ki soylediklerini duymamazliktan geldigim zaman en zayif yanima basiyor, cocugun olmayacak diyor kocan seni aldatacak diyor, babami kerc ediyor onun ailesine agzina geleni sayiyor. Insani kendinden nefret ettiriyor. Bizim hayatimizi boyle cehenemme cevirmeye ne hakki var bu duruma dayanamiyorum.

Bilhassa onunla ayni fikirde olmamak onun icin dayanilmaz bir durum. Anlamiyorum bunlari bilerek mi yapiyor yoksa bu bir hastalik mi... Cok geriliyorum artik bende sinirsel oldum arkadaslar bu durumda siz olsaydiniz napardiniz?