doktor hanım merhabalar bu konuyu pek cok defalar sitede yazmıştım ama size yeni rastladım...eğreti bir hayat benimkisi...bana ait olmayan benimde ait olmadığı yani pekcok defalar yurtdışında bulundum..evliyim eşim ve kızımla ankarada yaşıyorum ama buraların insanı olmadığımı imkanların yetersizliğini gorunce anlayıp mutsuz oluyorum memur olduğumdan işimden cıkıp gitme şansımda yok..herşeye şukedip polyanna olmakta sıkıyor...zaten yaşadığım acılardan sıkıldım hic sevmiyorum ben turkiyeyi yaaa hic bişeyini istemiyorum..tabi birde şu var orada ne kadar mutlu olduğumu gorseniz bebeğim bile fazla kilo almıştı ne biliyim ben oraların herşeyinden hoşlanıyorum daha doğrusu kendine guveni geliyo insanın cocuklu kadın olarak burda eve tıkıl işe tıkıl yapıcak bişey yol kaynana koca muhabbetleri beni olduruyo siz olsanız neyapardınız ben bol bol loto oynayığ hergun oraları anarak gitme hayaliyle ayakata durmaya calışıyorumama yıpranıyorum icimde buyuk bir hasret ozlem var londaraya karşı:cok uzgunum::cok uzgunum::a015::uhm::1no2:a.s.teşekkurlersenağlamas enağlamasenağlama:sinifsinif::sinifsinif::gitme::g itme: