herkese selam..bu ara pek iyi değilim. aslında her zaman olan bi sorun bu ara sadece daha da ortaya cıkmaya başladı sanırım. 19 yaşındayım..4-5 ay sonra 20..
universiteye başladım bu yıl. ailem her zaman izin konusunda sorun yarattı, yaratmaya da devam ediyor. universiteye kadar bi şekilde sustum,sabrettim değişirler biraz olsun diye.
arkadaşlarımın gittiği yerler, yaptıkları şeyler..ben hic bi zaman yapamadım. olduysa da hep kısıtlı oldu. her şeyden eksik kalmaktan cok sıkıldım. insanlara artık izin vermiyolar demek cok koymaya başladı. onun yerine bahane uyduruyorum,yalan soyluyorum.
bi yere cağırıyolar o kadar gitmek istiyorum ki..ama yalan soylemek zorunda kalıyorum başka planım var falan diye. konuşmaya kalkınca ailemle gercekten anlamıyolar.
o yuzden konuşmak da bi cozum değil artık buna inanıyorum. 3-4 gunluk bi gezi vardı..sadece genclerin olduğu. cok gitmek istedim. izin vermediler. yok oraya giden kızlar duzgun aile kızlarımıymış..?? artık vercek cevapda bulamıyorum tıkanıyorum. her şeyi erteliyolar..daha universiteye başlıyalı ne kadar oldu ki niye her şeye katılmak icin bu kadar acele ediyosun ya da cok şey istiyosun gibi şeyler duyuyorum. sanki cok geziyomuşum gibi konuşuyolar ve her şeyi erteliyolar. lise mezuniyetimde herkes akşam cıkarken eğlenceye ben gidememiştim bile. delirmek uzereyim. lutfen yardım edin.. benim icin tek cozum psikolog gibi gorunuyor artık. konuşulmuyo cunku anlamıyolar. ertelemelerinden, geri kafalılıklarından, konuşamamaktan cok ama cok SIKILDIMMM! senağlama