dr hanım aslında nereden başlasam bilemiyorum.ben guneydoğuda teror bolgesinde 3yıldır oğretmenlik yapıyorum.bu yıl ozellikle kendimi kotu hissediyorum.
-kucukluğumden beri ara ara kendi kendime konuşurum.
-gecmişi sorgulayıp duruyorum cok başarılıydım universitede buraya ilk atandığımda arkadaşlarım iyi yerlerde ben nası burada olurum duşundukce kusma derecesine gelen bi donem gecirdim.zamanla alıştım.
-hayatımla ilgili kararlarda şoyle olmasa bole olurdu şunu yapmasam bole olurdu gibi şeyleri cok duşunuorm.
-terorun icinde olma sebebiyle geleceğe umutsuz bakıyorum.
-beynimin icindeki duşunceler ensemde bi ağrı sanki.
-burda hayat cok sıkıcı neşeli konuşkan hareketli biriyim ben daralıyorum.hep gulumserim huyumdur .asık suratlı insanlardan urkuyorum.incitemem kimseyi incitilince cok uzuluyorumm
-eşimi bazen sıkacak kadar cok seviyorum bazen bu kadar niye sevmişim diye sorguluyorum.
-dr hanım eşim mesleği gereği coğu zaman evde olmuo. coğu zaman bu yalnızlık beni olmadık duşuncelere surukluyor.
diş gıcırdatıyorum,uykumda sayıklıyorum.
-buralarda psikolog yok kendi kendime aşabilir miyim.tayinimiz cıkınca duzelir umarım.