daha 23 yaşındayım. hayatımın en guzel gunlerini yaşıyor olmam gerek bugunlerde.cunku 2 bucuk yıldır beraber olduğum insanla yeni sozlendim ve bir ay sonra nişanım var fakat aksilik denen illet yada artık adı uğursuzluk da olabilir peşimi bir turlu bırakmıyor. haziran ayında sozlumun ailesi beni istemeye gelmek istediler ama ablam izin vermediği icin ailem de izin vermedi.aradan aylar gecti ben ailemi ikna ettim ablam izin verdi. sozlumun annesi annemle tanışmaya geldi.neyse birkac hafta sonra istemeye gelelim diye aradılar kar yağdı bir hafta sonrasına ertelendi ve aynı gun yine kar yağdı.neyse kar kış kıyamet beni istediler babam da verdi. 3 gun sonrasına soz yapmaya karar verdik.tam soz gunum her şey yolunda gidiyor derken babam trafik kazası yaptı.eğer bi yarım saat daha babamı karakoldan bırakmasalardı sozum ertelenecekti. o gun saat 3te kuaforde randevum vardı ama ben 5bucukta gidebildim ve kuaforde sadece yeni aldığı cırak vardı ve onun deneme tahtası oldum. o akşam sozumuz kesildi. bir hafta sozlumu annem yemeğe cağırdı ona haber verdikten 15 dk sonra babamın soz gunu yaptığı trafik kazasında kazaya sebep olan amcanın olduğu haberini aldık.sevgilim ilk kez 'sozlu' sıfatıyla bize yemeğe geldiği akşam neşesiz bir aileyle karşılaştı. kayınvalidem dun sozlumden haber gonderdi mayaiolp yarın bize yemeğe gelsin diye. ilk kez onlara gelin sıfatıyla gidecektim ben de ama olmadı ertelendi. cunku kayınvalidemin işi cıktı. belki de bircok insanın yanında benim bu aksiliklerim okyanusta bir damla ama artık cok bunaldım. neye heveslensem elimde patlıyor.bir ay sonra nişanım var bakalım buyuk bir merakla bekliyorum o zamana kadar ne gibi aksilikler cıkacak karşıma.