simdi nasıl anlattsam psikolojik olarak cok coktum.oğrenciyim 18 yasındayım.etrafımda ki herkes kotu davranıyor bana.annem mesela.her şeye baqırıyor-kızıyor.balkonları yıkamam baqırıyor bacaqımı morarttım hissetmedim dedim neler demedi kilmaz:gecen senelerde ustumde askılık parcaladı yani duşunun.aşırı sinirli.ters cevaplar verio,fiziksel ozelliklerimle alay ediyo.hakaret ediyo-kufrediyo.korktuqumdan sesimi cıkartamıyorumda.oyle bir etki bıraktı bnde :a015:abim sesem gece gece gelip seni arkadaslarına rezil ederim hayatta hic bir amacın yok salaksın aptalsın beceriksizssin dyip duruyor.bu sabah yine kriz gecirdim ağlayamyorum bile damla kalmıyo gzumde.kimseye derdimi anlatamıyorum tuvalet koselerinde ağlıyorum.etrafımda kndini beğenmiş insanlar var okulda da basarısısım diye ağızlarına sakız oluyorum.annemde onların basarısını gorunce bna kızıyor.onun yanında mimik hareketleri bile yapamıyorum kzıyor.kriz geliyor surekli bayılckmısın gbi oluyo dayanamıyorum artık.bıcak goruce onu anneme veya kndime batırasıjm geliyo ve etrafımda oyle iğrenc kendini beğenmiş insanlar varki.hepsi yanı basmda.kafamcokkarıştısimdi dcksiniz annenle konus.onula konusmaya bile cekiniyorum.konusamam.psikolaqa gt dceksiniz sorunum var dyipte gdemem.senin bi sorunun yok turp gbisin dck.snirlendiqimde deli gbi baqırıyorum gzlerim kararıyo basım cok aqrıyo.dalıp gdiyorum kapıya tyada bos duvarlara bakıp.konsantrasyonum bozuldu hic bisey anlayamıyorum.surekli azar azar nereye kadar.kac yasındayım hala cocuk gbi papara yiyorum.herkesten kokuyorum.derdimi anlatack baska hic bi tane kişi bile yok DERDİMİ SİZNLE PAYLAŞMAK İSTEDİM..CARESİZİM