6-7 yıldır bulimia hastasıyım. Kucukten beri kiloluydum. O zamanlar kendi dunyamda mutluydum. Okul cağı geldiğinde ozellikle lisede benim icin problem oldu. Tum aşklarım platonik olmak zorundaydı sanki... Yine de hicbir zaman obez olmadım. Her zaman hareketliydim. Universite yıllarında biri ile tanıştım. Hayatımın 6 yılına mal olan bu şahıs yuzunden maddi manevi cok şeyler kaybettim. Nişanlanmıştık,herkes evlenmemizi beklerken 'Ben bu aralar evlenmeyi duşunmuyorum' demesi ve ortaya cıkan yuzlerce yalanı ile bitti herşey... Uzun sure hazmedemedim. Hayatım yalanmış,zaten şu da kotu gidiyordu,bu da istediğim gibi olmamıştı... Sonu yoktu. Yakın gecmişte işten de cıkarılmıştım 'KRİZ!' yuzunden. Şimdi KPSS'ye hazırlanıyorum. Ama bu hastalık herşeyimi engelliyor. Şukredecek o kadar şey varken mutsuz ve nankor yaşıyorum gunlerimi...
Tum ailem farkında,deli gibi cırpınıyorlar. Bense neyi niye yaptığımı duşunmeden surukleniyorum adeta... Coğu zaman derin ucurumlara yuvarlandığımı hissediyorum. Kurtulma inancım kalmadı, gozumde buyuyor herşey.
Paylaşmak istediğim cok şey var. Ne olur yardım edin bana...:cok uzgunum::