Taciz, şiddetin en ağırı.

İnsanoğlunun istemediği soz, hal ve davranışa engel olamadan maruz kalması şiddetin en ağırıdır. Zira insan, istemediği, hoşlanmadığı bir durumla karşı karşıyadır ve fazlasıyla yara alabilir.

Yaşanan bir cok taciz vakalarında kişilerin benlik değerlerini cok duşuk hissettikleri, kendilerine saygılarının azaldığı, tum bu duygularla baş edemediklerinde kendilerini suclar duruma geldikleri, bilinen klinik gerceklerdendir.

Aynı zamanda tacizde bulunan insanların ruh sağlığı da normal boyutlarında değildir. Her ne kadar “Tahrik unsuru var” cumlesini sıkca duyuyor olsak da, bu, tacize haklı gerekce sunmaz ve durumu normalleştirmez.

Taciz, aynı zamanda kişinin kendi sınırlarını bilmediği gibi, başkalarının sınırlarını da kabul etmemesidir. Tacizde dupeduz sınırların ihlÂli vardır. Kişinin kendi bedeni en cok sahiplendiği sınırlarıdır. Başkasının bedenine dilediğiniz gibi davranamazsınız. Orada sizin icin yasaklar ve cezalar bulunmaktadır. Fakat psikolojik olarak ruh sağlığı yerinde olmayan insanlar tum bu gerceklikleri, yasakları dikkate almadan sadece durtusel ve icgudusel davranabilmektedirler.

Yine bilinen klinik gerceklerden biri de tacize defalarca uğramış insanların bu problemleri cozemedikleri takdirde, sonunda saldırı duzeyinde taciz olmasa da, fark etmeden başkalarını taciz ya da tahrik edebildiğidir.

Yapılan araştırmalarda bedeni uzerinden ticaret yapan insanların coklukla gecmişlerinde taciz, ihanet ve tecavuz olayı yaşadıkları bilinmektedir. Mağdur, kendisine yapılanla baş edemediği, yaşadığı acı dolu tecrubeyi engelleyemediği icin catışmalarını, ofkelerini artık otekilere yonlendirerek kendini ve başkalarını cezalandırmaya başlar.

Tum bu durumlar toplumun ahlÂkî değerleri ve normları icin son derece tehlike arz ettiğinden gerek hukukî, gerekse toplumsal acıdan bize duşen vazife, onların mahremiyetlerini muhafaza ederek ısrarla kamuoyuna ifşa etmemektir. Zira kişi zaten yeterince psikolojik, fizyolojik olarak darbe almıştır. Bu tur olayların ifşası kişinin ağır utanma duygusu yaşamasına sebep olmaktadır. Medya, ortaya atılan herhangi bir iddiadan yola cıkarak ispatlanmamış olayı bu derece yuzeyde tartışarak, aslında topluma zarar vermektedir. Bu tur hassas konularda medyaya duşen gorev, toplumu olumlu bazda doğruya yonlendirmesidir. Sadece rating uğruna yapılan programlar ve sahnelenen durumlar hic de hoş olmayan goruntulere sebep olarak anormal olanlar normale donuşturulmeye calışılmaktadır. Toplum olarak hem kendi mahremiyetimize, hem otekilerinin mahremiyetine son derece duyarlı olmamız gerekmektedir.

Hem bireysel, hem toplumsal anlamda bu problemlerin en doğru cozumu, her zamanki gibi eğitimden gecmektedir

Yasemin Ucal Abdullah
Psikolog