kucuk yaşta annem tarafından terkedildim, babmla buyudum. Muhteşem bi cocukluk gecirmedim ama surekli sorunlu bi hayatım da yoktu acıkcası. Sadece babam biraz fazla tutucu, sosyal ortamlarım,arkadaşlarım falan olmadı pek.

Surekli aynı şeyleri duşunurken buluyorum kendimi. Mesela bi olay gecti başımdan, en ufağından da olsa. Aradan bi sure sonra acaba ben bunu burda yapmasa mıydım, diyorum. Acaba karşımda ki insan benim hakkımda kotu duşunmuş mudur diyorum. Aklıma takılıp duruyor surekli bunlar. Yaptığım herşeyin arkasından kendimi sorgularken buluyorum. Belki de karşımdaki kişinin aklının ucundan bile gecmiyor bunlar ama ben duşunuyorum ve kendimi suclu hissediyorum.

Gecen ay nişanlanmıştım, 15 gun surdu sadece. Aslında hic yoktan yere terkedildim, belki hatalarım da vardı ama onun beni terketmesi icin sebep değildi. Ve ben butun herşeye rağmen hala şunu şurda şole yaptım diye mi oldu diyorum kendi kendime. Acaba beni kotu biri olarak mı biliyorlar diye duşunuyorum.

Fazla kafaya takıyorum herşeyi, hepsinde illa ki kendimi sucluyorum.

kendimi cok kotu hissediyorum.

Doktora gitmeyi duşunuyorum ama aileme bunu soleyemem. Ayıp değil ama ben cekiniyorum işte.