Arkadaşlar merhaba. Uzun bir yazı olacak şimdiden soyleyeyim. Benim sorunum ne bilmiyorum; ama nedenini tahmin edebiliyorum. Fazla sinir, stres. Aile, okul, dersler, hayat işte..
İlkoğretim 8. sınıfta sınav zamanı cok strese girmiştim, gittiğim okul da cok zordu, derslerden kafayı yemiştim diyebilirim. Lise son sınıfa geldiğimde de oss cıktı. Yani ygs lys. 2006 ve 2010da sistem değişti ikisi de bana rastladı. Okul, dershane, ozel dersler.. Gercekten bunlar psikolojimi bozdu. Yurt dışındaki yaşıtlarımız kendilerini geliştirebilirlerken bizim test cozmemiz cok buyuk haksızlık gibi gelmişti bana.
Tabii onun dışında aile bence en buyuk nedeni. Cok şanslıyım cunku dışarıdan bakınca herkesin imreneceği bir hayat yaşıyorum.. Adını Feriha Koydum diye bir dizi var belki izliyorsunuzdur, oradaki Cansu, Lara gibi bir hayatım var. Zaten adım da Lara Her şey mukemmel sanki.. Ama iceriden bakınca annem babam birbirleriyle anlaşamayan işlerinden dolayı surekli stres yuklu insanlar. Erkek kardeşim 16 yaşında ergenlikte zaten konuşmuyor bile doğru duzgun. Aslında ben de biraz agresif ve prensipli bir insanım cok katı kurallarım var diyebilirim. Ailem bana bazen kucuk cocukmuşum gibi davranıyor sacma kurallar koyuyorlar ama alıştım artık. Annem hayattan yorulmuş artık ben ne zaman bir şeye isyan etsem nankor oluyorum, ya da sizin icin ne yapsam yaranamıyorum diyor. Babamın benimle ilişkisi sadece yurt dışına gittiğinde ne istersin, paran var mı, ilaclarını iciyor musun.. Annem bazen cok uzerimize duşuyor ama duygusal olarak uzak sanki. Babam da kontrol manyağı derler ya onlar gibi.. nerede kiminle ne yapıyoruz hep bilmek istiyor. cok disiplinlidir. Babam annemi pek dikkate almaz fikirlerini falan. Zaten evliliklerinde saygı sevgi kalmamış ki. Ben evlenmek istemiyorum ileride. Birlikte yaşamak daha mantıklı geliyor. İlla bir resmiyet gerekiyorsa o da cocuk icin gerekir. Bazen konuşurken onlar duyuyorum evlenmemi istemiyorlar pek, akrabalardan biri evleniyorsa falan. Ben de gereksiz buluyorum.
Kucukken cok uslu ve sessiz bir cocukmuşum, şimdi de coğu arkadaşım sigara icer ben hic sevmiyorum annemle babam da iciyor, keşke bıraksalar. soz dinleyen bir insanım, paramı dengeli kullanırım ve surekli isyan eden kavga eden biri değilim, aile dostlarımızın cocukları o bakımdan cok kotu ve şımarıklar. bazen annem babama diyor dua et lara b.... gibi değil, n.. gibi değil diye. kardeşim başına buyruk. sorumluluklarını bilmeyen yaşıtlarımla dolu etrafım.
Okulum cok ağır hukuk okuyorum şu an. Oss stresinden kurtuldum diyordum ama universite daha zormuş. Bu sene ikinci donemde final donemimle secim donemi aynı periyoddaydı. Ailede milletvekilleri falan da var benim icin cok stresli gecti o donem. Sınavlara bile tam konsantre olamadım. 12 haziran gunu yorgunluktan ve stresten iki kilo verdim.
Dışarı cıkmayı cok seven biri değilim. Cıktığım zaman ya yuruyuş yaparım biraz ya da starbucksta otururum kitap falan okurum. tek dostum bu diyebileceğim bir arkadaşım yok ama 4-5 cok yakın arkadaşım var genelde onlarla zaman geciriyorum cıktığımda. Annemler akşam cıkmama pek izin vermiyorlar zaten ben de sevmiyorum, hem haberlerde gazetelerde gorduklerimden sonra ben de cok korkmaya başladım her şeyden. Gunduzler torbaya mı girdi..
Bu aralar yorgunluk mu ne bilmem, cok dalgınım. Geceleri ruyalar sanki gercekmiş gibi hissediyorum. Uyur gezer miyim diye duşunuyorum ama oyle olsa biri gorurdu mutlaka.. İstem dışı hareketler yapmaya başladım. Yani durup dururken gidip camaşır makinesini falan kapatıyorum. Ya da dışarıda bir mağazaya giriyorum farkında olmadan bir şeye bakıyorum dalmışım biri yanımda bir şey diyor ben boş boş bakıyorum. Korkuyorum bir şey alıp cıkacağım hırsız durumuna duşeceğim. Ya da kotu bir şey yapmaktan, birini incitmekten korkuyorum.
Aileme sevdiklerime kotu bir şey olacak diye cok korkuyorum. Ben de babam gibi yapmaya başladım. Birkac ay once okuldan donerken taksimden geciyordum bdplilerin protestosu vardı insanlar falan kacıyordu cok korkunctu etraf. Taksimde bomba patladığı zaman da kısa bir zaman once oradaydım. Taksimi hicsevmem aslında ama yolumun ustu diye okuldan donerken gecmek zorundayım. Korkuyorum bazen dışarı cıkmaya. Gecen hafta dışarıda sozlu tacize uğradım gunduz hem de bir alışveriş merkezinde. Bir sure iceride takip ettiler beni hatta. İnsanlardan korkuyorum.. Kendimi cok korumasız hissediyorum. Kendimden cok aileme bir şey olacak diye cok korkuyorum. Oyle ki gece dışarı cıkmıştım bir kere babam iki koruma gondermişti, cok utanmıştım arkadaşlarımın yanında ama iyi de olmuştu aslında. Bir kere kredi kartım calındı, ailem hicbir şey demedi ama ben cok uzuldum. Cunku ben cok dikkatli bir insanım hicbir zaman hicbir şey kaybetmem veya unutmam. Surekli kontrol ederim her şeyi cok aşırı duzenli ve sorumlu bir insanım. O yuzden kendimi cok kotu hissettim. Kendime ihanet etmiş gibi.
Anneannem kanser. Cok uzuluyorum onun durumuna, inşallah iyileşecek. Annem cok yıprandı bu surede. Babam annemin ailesiyle annem de babamın ailesiyle konuşmuyordu bazı sorunlar yuzunden. Hastalıktan sonra konuşmaya başladılar. Anneannemlere de babaannemlere de istediğim gibi gidemedim kardeşimle. Onlarda kalamadık bile. İki taraf diğer tarafla goruşmememiz icin baskı yapıyordu sanki icten ice. Bir dedem ben kucukken oldu.. Cok iyi biriydi melek yuzluydu unutamıyorum cok kucuktum ama hala net hatırlıyorum. Annemi cok severdi, babaannem tam bir kotu kaynanaydı dedem de annemi kızı gibi severdi. Diğer dedem ise anneannemin hastalığında bile kendi oksuruğunu duşunecek kadar bencil ve cok cimri, anneannemin doktor masraflarına bile laf ediyor. İki teyzem var. Biri Ankara'da diğeri İstanbul'da anneannemin yanında, dedemle o da konuşmuyorlar. Aile sıcaklığı dedikleri o şeyi hayatımda bir kez 14 yaşımdayken hissettim o da babamın doğum gununde butun herkes toplanmıştı bizde, işte o gun.
Babaannemle buyuk teyzem babamı maddi anlamda cok kullanıyorlar. İki amcam vardı biri genc yaşta sigara alkol vs oldu.. Kucuk amcam bir baltaya sap olamamış babamın sırtından gecinen biri. Teyzelerimden buyuk olanla aramız cok iyi benimle ve kardeşimle cok zaman geciriyor onu cok seviyorum. Onunla dertleşiriz bazen. Kucuk teyzem de eniştemin ve kendi işinden dolayı uzakta hep.
Bu aralar bir politikacıyla ilgileniyorum, onu cok seviyorum. Kendisiyle ilgili her şeyi okudum izledim, o kadar yakın hissettim ki kendimi. Gecmişi benimkine cok benziyor, duşunceleri, sevdiği kitaplar bile.. Kendisini daha once gormuştum ama yani bu kadar ilgim olmadığı icin ilgilenmemiştim. Onunla bir goruşme ayarlamaya calışıyorum, tanışmak istiyorum. Daha once hic boyle hissetmemiştim. Erkek arkadaşım varken bile sokakta yakışıklı bir erkek gorunce bakardım hep, ama şimdi kimseye bakmak istemiyorum sanki bir suc işliyormuşum gibi geliyor. Caresizce tutuldum ona sanki. İcten ice bağlandım. Zaten cok karizmatik gercekten de. Saatlerce resimlerine bakabiliyorum. Genclere bin basar. Etrafımdaki erkekler cok boş geliyor. Sanki genclerden hoşlanmıyormuşum gibi, hic dikkatimi cekmiyorlar. Ya da psikologların soylediği gibi babamla cok sıcak bir ilişkim olmadığı icin oyle figurlerden hoşlanıyorum.
Kendimi o kadar umutsuz hissediyorum ki. İleride yapmak istediklerim hakkında ailem hic destek vermiyor bana. Babam Avrupa'da şirketlerden birinde hukuk bolumunun başına gecirmek istiyor beni. Ben milletvekili olmak istiyorum. Bana surekli ailemden ornekler verip vazgecirmeye calışıyorlar. Bak ne kadar yoruluyor hırpalanıyor aldığı para para değil herkes uğraşıyor falan. Sen kaldıramazsın yapamazsın. Başkası olsa cocuğum vatana millete hizmet etmek istiyor diye sevinirdi. Bir tek teyzem destekliyor beni, ona sorabiliyorum aklımdakileri vs. Politikacı akrabalarım da benim başarılı olacağımı duşunuyor, fikirlerimi beğeniyorlar. Onlarla konuşmayı seviyorum. 18 yaşındayım ama daha buyuk gosteriyorum. Biraz resmi bir goruntum var diyebilirim ve resmi giyinirim genelde. Yani kot pantolon hic giymem onun yerine siyah elbise veya tayt ugg bluz gomlek hırka falan giyerim. Her zaman hırka giyiyorum. Annem yaşlılar gibisin diye dalga geciyor teyzem de psikolojiden anlayan biri ve bunun kendini korunmasız hissetme psikolojisi olduğunu soyluyor. Yazları bile hırka giyiyorum. Turbanlı değilim, onunla alakası yok. Yazın şort giyerim ama uzerime giydiğim bluzun uzerine hırka mutlaka giyerim.
Midemde bir sorun var ama ne bilmiyorum doktora gideceğim haftaya. Hipertiroidim var beş senedir gecmedi ilacla gecici olarak oyalıyoruz sanki. Ameliyat olacaktım ama sınav donemine denk geldi olmak istemedim. Korkuyorum acıkcası. Midemin ağrısı beni olduruyor. Taşikardi yuzunden bazen sıkıntı cekiyorum. Zayıf bir insan değilim boyum 178 kilom 70 şu an. Nisanın ortasında başladım yediklerime dikkat etmeye şu an haziran sonu 5 kilo verdim. Pek bir caba sarf etmedim aslında. Ama şu bir iki haftadır gun icinde cok az şey yemeye başladım eskiden bana az ye diyen annem beni zorla beslemeye calışıyor sanki. Adetlerim duzensiz genelde, yani bu sene marttan beri ben bu haldeyim yani mide ağrısı, duzensiz adet, duzelen tiroidin tekrar eski haline donmesi, artan nabız, mide bulantıları, solgun goruntu. Anneannemin hastalığını oğrendikten beri.
Ailem biraz baskıcı olsa bile babam beni universite bitince İngiltereye gondermek istiyor bu da iyi bir şey sonra da orada yaşayayım istiyor yani Avrupada bir yerlerde. Turkiyeye gelip surunme diyor. Zaten ben Turkiyenin iklimini sevmiyorum. Sıcak havada boğuluyorum sanki. Tiroidin etkisiymiş ayrıca bu da. Ben aslında İngilterede ya da İtalyada yaşamayı cok isterdim cok guzel oralar. Turkiye kadar baskıcı değiller hem. Turkiyedeki gereksiz muhafazakarlık beni boğuyor. Ben bu kadar sıkı bir insan değilim cunku. Ataturkun istediği Turkiye bu değil, ona ihanet ediyormuşuz duygusu beni cok uzuyor. Keşke dine gosterilen muhafazakarlığı onun mirasına, ilkelerine de gosterebilsek. O zaman daha iyi hissederdim.
Kendimi garip hissediyorum, hayalet gibi. İnanclı bir insanım ama hicbir dine bağlı değilim. Kutsal kitapları okudum, cok kitap okurum. Hicbir dine bağlılık hissetmiyorum ama her akşam dua ederim bu yuzden inanclıyım dedim. Bu durumun sorumlusunun babam olduğunu soyluyor annem, babam nefret eder cunku.
İşte oyle kızlar.. ben aslında pollyanna gibi bir kızım her şeye cok şukur falan derim ama bu aralar biraz garip hissediyorum kendimi. Uykusuzum da bir aydır surekli hayalet modundayım. Ama normal zamanlarda da bahsettiğim faktorlerden dolayı stres var hep hayatımda. Bazen allaha isyan olarak değil de gercekten mutsuzum işte demek istiyorum.......