selam arkadaşlar. sıkıntım ailem.. ozellikle annem.. birlikte yaşıyoruz ve bekarım 30 lu yaşlardayım fakat artık isyan bayraklarını cekiyorum. cocukluğumda gencliğimde bende herkes gibi hatalar yaptım benimde yanlışlarım oldu bende yanlış insanlarla tanıştım yanlış arkadaşlıklar ortamlar vs fakat bu yaşıma kadar bir şekilde aklım ve mantığımla kendimi korudum cok şukur utanacak birşeyde yapmadım. annem lise yıllarından beri beni hep takip eder (bir cok kez yakaladım) odamda cekmecelerime kadar herşeylerimi karıştırır telefon konuşmalarımı dinler. surekli bir sorgu sual hali neden onu yaptın neden bunu ettin o kim bu kim şu ney kısaca ictiğim kahveye kadar karışıyor. ben bu durumdan cok sıkıldım cok bunaldım bir cok şey denememe rağmen bu durumdan kurtulabilmiş değilim. yaklaşık 5 yıldır bulabildiğim tek cozum yolu iletişim kurmamak hic birşey anlatmamak ve kapıyı cekip cıkmak 2-3-4 saatde olsa o evden uzaklaşmak. 15 yıldır sigara kullanıyorum halen soyleniyor sigara ictiğim icin. arada canım istediği zaman oda 1 tane alkol kullanıyorum evi başıma yıkmaya kalkışıyor. tamam anne baba bir yerde bende hak veriyorum onlara fakat onların istedikleri gibi bir hayat yaşamak zorunda değilim. ben alkolik değilimki. evlenmediğim icin cok ağar hakaretler duyuyorum beni bu şekilde kim ne yapacakmış herkes kacıyormuş benden altımda araba elimde ickiler dolanan kızı napsınlar alanda yok artık seni gibi daha soyleyemediğim bir suru ağar kelime ve cumleler. 10 yıldır tatile cıkmıyorum bar bilmem gezme bilmem belli sabit gittiğim yerler var zaten maddi durumumda cok yerinde değil buna rağmen gezmediğim yer kalmadığını okeye dorduncu olduğumu milletin masasına meze olduğumu yalaka olduğumu her gel diyene gittiğimi aklımın fikrimin olmadığını onurumun gururumun hatta şerefimin bile olmadığını soylediği zamanlar oluyor. insanız calışıyorum yorgun geliyorum eve belki birazda gec bi vakit banyo yapma ihtiyacı duyuyorumki sabah uyanamam zorlanırım diye ne banyosu bu şimdi sen her dışardan geldiğinde banyo yapıyosun diyorlar. işin tuhaf tarafı babamıda bir şekilde konuştuğu şeylerle kendine cekmeyi başarıyor. şekerlerinin tansiyonlarının benim yuzumden cıktığına inanıyorlar. yaptığım herşey hata yediğim yemek ictiğim şeyler karışmayım diyorum cekiliyorum odama ona bir suc buluyorlar yanlarına gidiyorum aşağılamaya başlıyorlar. ama hep haklılar yaptıklarındada soylediklerindede bunu savunuyorlar benim icin miş beni duşunduklerindenmiş ben giderken onlar geliyormuş benden korkuyorlarmış kapılıp gitmemden birilerine safın aklı olmayanın onde gideniymişim ben. son zamanlardaki kavgalarımızda artık sesimi yukseltmeye başladım dayanamıyorum artık tabi ben karşılık verdiğimde cıkılmaz bir hal alıyor kavgalarımız beddua ediyor bana bunlar daha iyi gunlerin beter ol ettiklerini cek surun gibi beddualar etmeye başladı. gunahımı alıyosun diyorum yaptığım kotu bişey yok bende insanım arkadaş cevrem var vs arada bişeyler yapıyosamda gormemezlikten gel duymayıver diyorum. evlenmemi istiyor fakat erkek arkadaşım olduğunda bunu kabullenemiyor bu saatte arayan senle evlenmez bu saatte eve bırakan seni almaz ne kahvaltısı bu boyle arkadaşlık olmaz vs gibi şeyler soyluyor. yoruldum ve cok sıkıldım artık bende istiyorum bi yuvam olsun bende isterdim keşke şuan bi cocuğum olsun bende isterdim herşey cok guzel olsun ama olmuyor herkes mutlu olamıyor işte. bu evden gitmek istiyorum evimi ayırmak istiyorum ama gucum yok buna. bunu onlarada soyledim bırakmayacaklar beni biliyorum ama yeter artık ustume cok geliyosunuz yaptığım herşeyde birşeyler arıyorsunuz surekli sucluyorsunuz beni diyorum. senden rahatı yok biz seni bağlıyomuyuz istediğinde gidip geliyosun diyorlar. doğru ama ben evimde huzurlu olmak istiyorum. sokakta değil. annem cok fena bir şekilde beni kafaya takmış durumda attığım adım onu rahatsız eder oldu. sucum ne biliyorum cocukken gencken yaptığım herkesin yaptığı ufak tefek hatalar bunlardan dolayı guvensizler bana. erkek arkadaşımla buluşmak icin onlara yalan soyledim arkadaşımda olucam diye ogun arkadaşımın evini bastılar. 2 sene once arkadaşıma yemek yapmaya gidiyorum dedim arkadaşımın evinden aradılar (cok utanmıştım arkadaşımın eşide vardı evde) akşam işten sonra rahat birşeyler giyeyim diye yanıma kot pantolonumu aldım eve gittiğimde ne bu işe gitmedinmi sen dediler gittiğimi soyledim. ertesi gub babam iş yerime gelip bir kac kişiye dun işe gelip gelmediğimi sormuş bunun gibi ufak tefek fakat beni cok inciten yıpratan olaylar yaşadım. hepimiz cocuğuz onların gozunde hepimiz birşeyler saklamak isteriz fakat kişi ne yaptığını nereye kiminle gittiğini ne şekilde davrandığını bildikten sonra başka kimi ilgilendirirki. daha anlatmadığım bir suru olay bir suru tartışma ama ozetle bunları yaşıyorum ben şuan..

ben ne yapıcam bilmiyorum kabullenmekten başka ne yapabilirim bilmiyorum