Benim durumum karışık galiba ama..
Bundan 2 yıl once biriyle tanıştım ve donum noktamı yaşadım.tamamiyle farklı ve problemli biri haline gelmeye başladım,artık durum oyle feci boyuttaki hayattan zevk alamıyorum hatta icinde oldugum ruh halini isimlendiremiyorum bile.O kişinin gitmesi ve sınav streside ustune gelince deyim yerindeyse şuanda odundan farkım yok.Aglamaksa akıtmaksa cozum onu bile yapamıyorum artık.Hayata baglanmaya yonelik verdigim cabalarda aleyhime donmeye devam ediyor.Bu durumu belki yenerim ama huysuz ve cekilmez biri olmaya başladım,hayatta onsuz olamam dedigim annemi bile kırmaya başladım bu halimle..Bilmiyorum bu ruh halime ne ad verilir ama hem yalnız olmak istemiyorum hemde yalnızlıgı cok istiyorum.

Eski ben olmayı cok istiyorum...yeniden ufacık şeylerden mutlu olmayı yaşadıgını hissedebilmeyi..Boyle gidersem sanırım sonu pekte temiz gorunmuyor..
Sizce yardım almalımıyım?Yoksa akışınamı bırakmalıyım?