ben hicbir zaman bulundugum konumdan memnun olamıyorum. hep hayaller kuruyorum ve o hayallere de inanıyorum. arkadaslarıma yalanlar soyluyorum. yardım edin beni bu bunalımdan cıkarın

paranoyak mıyım? hoşlandıgım biriyle sahte hesap acıp konustum ve ağzını aradım beni seviyor mu diye. ve karşı taraf ben oldugumu anladı. cok utandım.
arkadaşlarımla bir arada olmak istemiyorum, hep bahaneler buluyorum gelemem edemem şurdayım burdayım...
takıntılı biriyim, bişeye saplanıp kalıyorum.
cok mutsuzum, otu b.ku kafama takıyorum, yaw cok sefil bi durumdayım kendimden nefret ediyorum artıkkkkk !!!