6 yaşında bi kardeşim var. son 1 aydır 5 tane cenazemiz oldu. Ondan etkilendi sanırım bi korkusu başladı. yaklaşık 2 haftadır her akşam karanlık olunca feryat figan ağlamaya başlıyor neden ağlıyorsun diye sorduğumuzda kendimi olu sanıyorum mezara gommuşler beni oldurmuşler. bağırıyorum beni cıkarmıyorsunuz gozunu bile kırpmıyor nerdeyse geceleri gozumu kapatınca kendimi mezarda sanıyorum diyor. herkesi yanında istiyor yanından ayrılmamıza 1 dk bile izin vermiyor sabaha kadar dibinden ayrılamıyoruz. Bİr tek benim yanımda uyuyabiliyor. cocuk psikiyatrisi merkezde var ve en yakın randevu 10 gun sonra ne yapacağımızı şaşırdık gercekten ne kadar boyle şeylere kızsam da annemler ocağa hocaya bile goturdu. konuşmalarımız bir işe yaramıyor. Ben varken benle uyuyor ama ben yokken ne yapacaklar bilmiyorum. Boyle veya benzer bir durumla karşılaşan birileri var mıdır ? Her turlu tavsiyeye acığım