merhabalar, psikologa gitmeden ya da daha kotu bi duruma yol acmadan once bu halimi sizinle paylasmak istiyorum. 1999 depremini yasadıgımda daha cocuktum fakat herseyin de farkındaydım bazı sahneler gozumun onunden hala gitmiyor. Mesela arabaya binip kacmaya calıstıgımız sırada bi adam cama vurup yardım edin kardesimin damarı koptu demisti. Yıllardır insanların damarlarına bakamıyorum cok belirgin olunca kendimi berbat hissediyorum kasılıyorum adeta.. Kan aldıramıyorum serum taktıramıyorum bu yuzden. Bi baska sorun da depremde ve sonrasında defalarca sarsıntılar sallanmalar yasadıgımızdan dolayı ruzgarlı havalara dayanamıyorum agaclar sallanıyor lamba sallanıyor o an olmek istiyorum tum yasam amacımı yitiriyorum adeta. Bu arasıra kendini farkettiren bi durumdu daha cok yalnız ve bos kaldıgım zaman. Mesela okulda yurtta kosturma icerisindeyken bunları unutmustum tamamen. Bu yaz basladı ve daha da arttı hicbir seye tahammul edemllyorum ruzgar var dısarı cıkmak ilstemllyorum insanları bile cekemiyorum benim kontrolumde olmayan seyleri de. Otomatik olan benim engelleyemedllgm seyleri cekemllyorum bu nasıl birsey allahım.. Psikologa gitmeyi dusunuyorum artık cıldırıcam yoksa.. Yardımlarınıza ihtiyacım var. Ne yapmalıyım?